Γύπες πάνω από τον βάλτο



ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Το 39% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα μελετά το ενδεχόμενο να την εγκαταλείψει και να «μεταναστεύσει» σε κάποια άλλη χώρα. Αυτό μας λέει μια έρευνα του Endeavor Greece, ενός «διεθνούς μη κερδοσκοπικού οργανισμού», ο οποίος «επιλέγει και στηρίζει δυναμικά αναπτυσσόμενους επιχειρηματί­ες μέσω στρατηγικής καθοδήγησης, πρόσβασης σε αγορές και πρόσβασης σε κεφά­λαια», όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του.

Μάλιστα αυτό το 39% του Μαρτίου του 2016 (23-31 είναι οι ημερομηνίες κατά τις οποίες διεξήχθη η έρευνα σε δείγμα 300 επιχειρήσεων) είναι κατά πολύ υψηλότερο από το 23% που είχε κα­ταγραφεί τον Ιούλιο του 2015, αμέ­σως μετά την επιβολή της τραπεζι­κής αργίας και των capital controls.

Σύμφωνα με την έρευνα της Endeavor Greece, ήδη 15% των επι­χειρήσεων του δείγματος έχει «μετα­ναστεύσει» (13% ήταν το αντίστοιχο ποσοστό τον Ιούλιο του 2015). Οι τομείς στους οποίους δραστηριοποιούνται οι εταιρείες που έχουν ήδη μεταναστεύσει έχουν ως εξής:

♦ Το 56% στον κλάδο τεχνολογίας.

♦ Το 8% στη μεταποίηση.

♦ Το 8% σε καταναλωτικά προϊόντα.

♦ Το 7% στον τουρισμό.

♦Το  6% στην  παροχή  υπηρεσιών προς επιχειρήσεις.

♦Το   5%  στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.

♦ Το 4% στον κλάδο υγείας.

♦ Το 4% στο λιανεμπόριο.

Από τις δραστηριοποιούμενες στην Ελλάδα εταιρείες, οι λιγότερο πρόθυμες να παραμείνουν, δραστη­ριοποιούνται στους κλάδους της υγείας (27%) και της τεχνολογίας (19%).

Ποιος είναι όμως ο λόγος της συ­ζητούμενης «μετανάστευσης»; Τι δεν βρίσκουν στην Ελλάδα και επι­θυμούν να φύγουν; Σύμφωνα με την έρευνα:

♦  Το 56% εκτιμά ότι η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα βελτιωθεί νωρί­τερα από τα πέντε χρόνια (τον Μάιο του 2014 την ίδια άποψη είχε μόλις το 4%, ενώ το 62% των ερωτηθέντων προέβλεπε βελτίωση της κατάστα­σης ύστερα από δύο χρόνια).

♦  Το 80% περίπου δηλώνει ότι, αν έκανε τώρα τα πρώτα επιχειρημα­τικά βήματα, θα τα έκανε εκτός Ελ­λάδας.

♦  Το 60% δηλώνει ως βασικό λόγο φυγής τη φορολογική αστάθεια.

♦ Το 55% διαμαρτύρεται για την ελλι­πή πρόσβαση σε κεφάλαια.

♦Το   51%  θεωρεί  αντικίνητρο  την υψηλή φορολογία.

♦ Το 42% δεν αντέχει τη γραφειοκρα­τία.

Όλοι αυτοί οι λόγοι, ποσοστιαία, κινούνται πολύ ψηλότερα από τις δυ­σκολίες στις συναλλαγές λόγω των capital controls και την αρνητική ει­κόνα της χώρας στο εξωτερικό.

Αντιθέτως, πολύ πιο πρόθυμο να παραμείνει στη χώρα μας είναι το 81% των επιχειρήσεων του δείγματος που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα και το 80% αυτών του τομέα των καταναλωτικών προϊόντων.

Βυθίζουν τη χώρα

Η εικόνα που προκύπτει από την παραπάνω έρευνα είναι εντυπωσι­ακή ως προς το τι επιδρά αρνητικά στην ελληνική οικονομία. Ούτε η κα­τάρα των capital controls ούτε η κακή εικόνα της Ελλάδας - δύο παρά­γοντες που συνήθως υπερτονίζονται από τα ΜΜΕ και τα πολιτικά κόμματα - αποτελούν αντικίνητρο για την πα­ρουσία μιας επιχείρησης στην Ελλά­δα. Η φορολογική και πολιτική στα­θερότητα, η πρόσβαση σε κεφά­λαια και η λιγότερη γραφειοκρατία είναι τα στοιχεία που αποζητούν όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώ­ντας καλύτερες μέρες στη Δυτική Ευ­ρώπη, τις ΗΠΑ και την Κύπρο.

Εντύπωση προκαλεί το ότι μόλις 5% στρέφεται προς τη Βουλγαρία με κριτήριο τη χαμηλότερη φορολό­γηση. Μια ακόμη απόδειξη του ότι το επιχειρείν εξετάζει με βαρύτερα «συστημικά» κριτήρια τη χώρα στην οποία θέλει να δραστηριοποιηθεί.

Η χώρα μοιάζει με έναν οικονομικό και κοινωνικό βάλτο, πάνω από τον οποίο δυστυχώς άρχισαν πάλι να πε­τούν οι γύπες του ΔΝΤ ορθώνοντας νέα εμπόδια στα ήδη πολλά που έχουν συσσωρευτεί.

Είναι προφανές όχι μόνο από την παραπάνω έρευνα, αλλά και από την κοινή πείρα, ότι, όσο περνάει ο και­ρός και δεν φαίνεται κάποιο φως στον ορίζοντα, η χώρα βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην κατάθλιψη και την απαξίωση. Όποιος αισθάνεται ενεργός και ικανός, προτιμά να εγκα­ταλείψει τον βάλτο και να πάει εκεί όπου κρίνει ότι έχει ελπίδα να δουλέ­ψει και να προκόψει.

Οι «μεγάλοι μεταρρυθμιστές» του ΔΝΤ επιμένουν, ακόμη μια φορά, να μεγεθύνουν το δημοσιονομικό σκέ­λος, επιμένουν να ραδιουργούν ετοι­μάζοντας ακόμη και επεισόδια χρεοκο­πίας, επιμένουν να σαμποτάρουν συ­στηματικά κάθε προσπάθεια συμφω­νίας, προκειμένου να υπερασπιστούν μια συνταγή καταδικασμένη από την πραγματικότητα. Με αποτέλεσμα εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια να έχουμε κολλήσει... στην ίδια αξιολόγηση!

Η Ελλάδα - με ευθύνη όλων των πρόσφατων κυβερνήσεων, μηδεμιάς εξαιρουμένης - έχει μείνει τραγικά πί­σω στη δημιουργία κανόνων που θα διαμορφώνουν στοιχειωδώς ελκυστι­κές προϋποθέσεις για προσέλκυση της επιχειρηματικότητας. Και, όπως βλέπουμε, τα ζητούμενα εκ μέρους των επιχειρήσεων δεν είναι απλώς και μόνο η χαμηλότερη φορολόγηση, η οποία από μόνη της δεν λέει και πολ­λά πράγματα.

Η πολιτική και φορολογική σταθε­ρότητα, η οποία χτίζεται μόνο με κα­νόνες που ισχύουν για όλους, και η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς είναι τα ζητούμε­να. Ούτε καν χαμηλότερο εργατικό κό­στος δεν ζητούν οι επιχειρήσεις, αφού αυτό έχει ήδη κατρακυλήσει αρκετά.

Η εμμονική - και ύποπτη - στοχοπροσήλωση των αρπακτικών του ΔΝΤ στην ακόμη μεγαλύτερη αφαί­μαξη των εισοδημάτων, που παράγει μόνο ύφεση ή στασιμότητα, βυθίζει σε μια μόνιμη κατάσταση κόντρας κυβέρνηση και δανειστές και απογο­ητεύει όποιον προσδοκά ένα μικρό δείγμα εκσυγχρονισμού της χώρας, χρηματοδότηση επενδυτικών σχεδί­ων και ανάκαμψη της οικονομίας.

Την ίδια ώρα το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του παίζει με τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών ηγεσιών, αλλά ούτε καν σκέπτεται το ενδεχόμενο να συμφωνήσει στους απαραίτητους σταθερούς κανόνες που θα διασφα­λίσουν στοιχειωδώς επενδύσεις, χω­ρίς τις οποίες μόνο ερείπια θα παρά­γονται τα επόμενα χρόνια.

Εκτός αν, όπως έχουμε αναρωτη­θεί στο παρελθόν, θέλουν μόνο την πολιτική κυριαρχία, ακόμη και αν αυτή ασκείται πάνω στα ερείπια...
http://www.topontiki.gr