Πολλοί με το «πνεύμα», λίγοι με
το «γράμμα»
Σε ένα πολιτικό και δικαστικό «θρίλερ» εξελίχθηκε η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου το βράδυ της Τετάρτης μέχρι τις δύο τα ξημερώματα της Πέμπτης, με την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου –προερχόμενη από δημοτικούς συμβούλους από διαφορετικές παρατάξεις- να καταψηφίζει τον καταλογισμό του προστίμου της τάξης του 1,4 εκ. ευρώ περίπου, στην εταιρία εμφιάλωσης νερού «Βίκος».
Επρόκειτο, ίσως, για μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις που κλήθηκε να λάβει το σώμα και, για αρκετές ώρες, η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου μετατράπηκε σε δικαστική αίθουσα, αφού οι νομικές πλευρές και ερμηνείες του θέματος ήταν τέτοιες, που δεν επέτρεπαν ένα ξεκάθαρο τοπίο, αναδεικνύοντας παράλληλα διοικητικά και νομικά «παράλογα», που χρήζουν εκσυγχρονισμού και κωδικοποίησης.
Η υπόθεση που βρίσκει «αντιμέτωπες» τις δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις του νομού –και δύο από τις μεγαλύτερες της χώρας- με τον δήμο Ιωαννιτών, ξεκίνησε με τις αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής, κατόπιν εισηγήσεως της οικονομικής υπηρεσίας και γνωμάτευσης του νομικού συμβούλου, να καταλογιστούν πρόστιμα ύψους 1.419.572 ευρώ για τη «Βίκος» και 1.459.947 ευρώ για την εταιρία «Ζαγόρι», καθώς δε διέθεταν άδεια «εμπορίας πόσιμου ύδατος». Οι αποφάσεις, όπως προβλέπεται, οδηγήθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο, προκειμένου να λάβει την απόφαση επικύρωσής τους ή μη.
Ο μεν διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας «Βίκος» Πέτρος Σεπετάς παραβρέθηκε στη συνεδρίαση μαζί με τους νομικούς του συμβούλους, ζητώντας να συζητηθεί το θέμα ώστε να μη «σέρνεται» επιβαρύνοντας την εικόνα της εταιρίας, η δε εταιρία «Ζαγόρι» ζήτησε την αναβολή της συζήτησης του θέματος για την εξέταση πρόσθετων στοιχείων που προσκόμισε, κάτι που έγινε δεκτό. Οι δύο εταιρίες ακολουθούν διαφορετική επιχειρηματολογία, στην προσπάθειά τους να αποκρούσουν τον καταλογισμό των προστίμων.
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ο κ. Σεπετάς τόνισε ότι η εταιρία διαθέτει το σύνολο των αδειών που επιβάλλονται από τον νόμο, υπόκειται σε κάθε είδους ελέγχους και διαθέτει και την άδεια εμπορίας φυσικού μεταλλικού νερού, που εκδίδει η περιφέρεια, αφού ελέγξει την ποιότητα του νερού.
Η ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΤΙΜΟ
Η συγκεκριμένη άδεια «εμπορίας πόσιμου ύδατος» δίνεται με απλή αίτηση του ενδιαφερόμενου, χωρίς κανένα άλλο δικαιολογητικό ή οικονομική επιβάρυνση. Στόχος του νόμου, του περίφημου βασιλικού διατάγματος του 1958, που βρίσκεται σε ισχύ και δεν έχει καταργηθεί από κανέναν μεταγενέστερο νόμο, ήταν κάθε ένας που επρόκειτο να εμπορευτεί νερό, να γνωστοποιεί την πρόθεσή του στον οικείο δήμο (κοινότητα τότε), προκειμένου το δημόσιο να εισπράττει το δικαίωμα (τέλος) που αναλογεί.
Η εταιρία «Ζαγόρι» δεν αναγνωρίζει ότι θα πρέπει να έχει τη συγκεκριμένη άδεια, καθώς θεωρεί ότι καλύπτεται από την άδεια εκμετάλλευσης και εμπορίας που διαθέτει από τις αρμόδιες υπηρεσίες της περιφέρειας Ηπείρου.
Η εταιρία «Βίκος», ξεκινώντας από το 1997, ζήτησε την άδεια εμπορίας από την τότε κοινότητα Περιβλέπτου (στην οποία υπάγονται οι εγκαταστάσεις της) και το τοπικό συμβούλιο τη διέθεσε, με χρονική ισχύ πέντε ετών. Ωστόσο, η απόφαση του συμβουλίου δεν κοινοποιήθηκε στον ίδιο, παρά μόνο ο κ. Σεπετάς ζήτησε και έλαβε βεβαίωση για την έκδοση της άδειας, στην οποία δεν αναγραφόταν χρονικός περιορισμός. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί, ότι τη χρονική ισχύ της άδειας την καθορίζει το ίδιο το Σώμα που την εκδίδει. Έτσι, όπως υποστήριξε στη συνεδρίαση, θεωρούσε ότι ισχύει επ’ αόριστον.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου Ιωαννιτών, κάνοντας έλεγχο, διαπίστωσαν ότι αυτή η άδεια έχει λήξει από το 2012. Το 2013 απέστειλαν σχετικά έγγραφα στις κοινότητες Περιβλέπτου και Κρανούλας (δήμο Περάματος), επισημαίνοντάς τους τον νόμο του ’58. Σύμφωνα με την εταιρία, δεν έλαβε γνώση αυτών των εγγράφων τότε, προκειμένου να διευθετήσει το θέμα και έτσι η εκκρεμότητα συνεχίστηκε μέχρι σήμερα.
Η εύλογη ερώτηση είναι γιατί δεν υπήρξε μια επαφή των δύο πλευρών όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου να λυθεί, απλά, το ζήτημα. Οι απαντήσεις που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πολλές: αδυναμία και ολιγωρία της δημόσιας διοίκησης, άγνοια και αμέλεια από την πλευρά της επιχείρησης κ.ο.κ.
Νομικά, πάντως, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο οικονομικών Θ. Γιωτίτσα, που έκανε και την εισήγηση, ο δήμος δεν υποχρεούται να καλέσει τον επιχειρηματία να κάνει αίτηση, αλλά αποτελεί υποχρέωση της επιχείρησης να αιτηθεί αδειοδότησης.
Το δεύτερο κρίσιμο ζήτημα που τίθεται, έχει να κάνει με τον χρόνο που ανακινήθηκε το ζήτημα. Δεν πρόκειται για κάποια «τιμωρητική» διαδικασία του δήμου απέναντι στις εταιρίες, αλλά για την προσπάθεια διασφάλισης πλήρους διαφάνειας και τήρησης της νομιμότητας, σε περίπτωση ελέγχου από ανώτερες οικονομικές αρχές, κάτι που θεωρείται καθόλου απίθανο. Όπως εξάλλου ανέφερε ο κ. Γιωτίτσας, χωρίς να αναφερθεί σε λεπτομέρειες, έχουν ξεκινήσει αντίστοιχοι έλεγχοι και σε άλλους δήμους και στον δήμο Ιωαννιτών.
ΚΑΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΗΜΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
Την ίδια ώρα, υπάρχει -δεν υπάρχει άδεια, οι δύο πλευρές έχουν τακτική συνεργασία στο σκέλος που αφορά στην απόδοση των δικαιωμάτων στα δημοτικά ταμεία. Όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή, η επιχείρηση καταβάλει κανονικά και με συνέπεια τα δικαιώματα χρήσης. Επομένως, δεν υπάρχει καμία οικονομική ζημία του δήμου, όπως συνομολογούν άπαντες.
Ωστόσο, για τη μη ύπαρξη της άδειας, από τον ίδιο τον νόμο προβλέπεται η επιβολή προστίμου, ισόποσου με το καταλογισθέν δικαίωμα. Έτσι, από το 2009 (οι προηγούμενες χρήσεις έχουν παραγραφεί) μέχρι σήμερα, η εταιρία καλείται να πληρώσει πρόστιμο 1,5 εκ. ευρώ περίπου, για το ισόποσο δικαίωμα, το οποίο ακόμη και χωρίς την άδεια, το έχει καταβάλλει κανονικά.
Κατά την συνεδρίαση, το πρόστιμο εκτιμήθηκε από τους περισσότερους άδικο, με δεδομένο ότι η επιχείρηση κατέβαλε το δικαίωμα, άρα δεν είχε καμία σκοπιμότητα ή δόλο να ζημιώσει τον δήμο.
Από τα παραπάνω προκύπτει μια σύγκρουση ανάμεσα στο «γράμμα» και το «πνεύμα» του νόμου, που μόνο τα δικαστήρια θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν. Η μία πλευρά με βάση το γράμμα του νόμου ψήφισε υπέρ της καταβολής του προστίμου, η άλλη με βάση το πνεύμα του νόμου, υπέρ της μη καταβολής, επικαλούμενη και ζητήματα που έχουν να κάνουν με την προσφορά των εταιριών στην τοπική οικονομία, την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Δεκαεννέα δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας ψήφισαν αρνητικά στην εισήγηση του αντιδημάρχου Οικονομικών και αυτό, σαφώς, θεωρείται ως ένα «πλήγμα» στους κόλπους της δημοτικής αρχής, ακόμη και αν ο δήμαρχος, τόσο κατά την συνεδρίαση, όσο και στη συνεδρίαση της δημοτικής ομάδας, αντιλαμβανόμενος τη δυσκολία του θέματος, ζήτησε ψήφο κατά συνείδηση.
«Είναι σαφές ότι η επιχείρηση για την οποία συζητάμε, ούτε πρόθεση είχε να αποκρύψει την δραστηριότητά της ούτε να μην καταβάλει τα τέλη που υποχρεούται. Έχουμε όμως μια τυπική τήρηση νομιμότητας και έναν νόμο που μεταβιβάζει τη λήψη απόφασης στο σώμα. Υπενθυμίζω ότι την όποια απόφαση του σώματος ακολουθεί ο έλεγχος νομιμότητας από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση και φυσικά υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής της εταιρίας στη δικαιοσύνη. Είναι, από τις περιπτώσεις που οι δημοτικοί σύμβουλοι εκφράζουν ελεύθερη βούληση και ψηφίζουν κατά συνείδηση», σημείωσε, χωρίς ο ίδιος να έχει δικαίωμα ψήφου.
Η ψηφοφορία έγινε ονομαστικά. Κατά του καταλογισμού του προστίμου ψήφισαν οι Ν. Γκόλας, Π. Κολόκας, Β. Μέγα, Δ. Νάστος, Β. Τσίλη, Μ. Χρυσοστόμου, Α. Βακαλοπούλου, Ν. Σαρακατσάνος, Κ. Λαόσογλου, Κ. Γκόγκος και Γ. Παπαδιώτης, η «Ανεξάρτητη Δημοτική Πρωτοπορία» πλην των κ.κ. Μάντζιου και Τζίμα (ψήφισαν λευκό) και Άρ. Μπαρτζώκα και Δ. Πάνου, από τα «Γιάννενα Τώρα».
Υπέρ της εισήγησης ψήφισαν οι Λάζαρος Νάτσης, Δ. Τασούλας και Σ. Μαλάμος, από τις παρατάξεις «Γιάννενα. Πολίτες για την Ανατροπή», «Λαϊκή Συσπείρωση» και ΔΡΑΣΥ. Λευκό ψήφισαν από την πλειοψηφία οι κ.κ. Μπρέχας και Κατηρτσίδης και ο Β. Καραμπίνας από την παράταξη «Γιάννενα. Πολίτες για την Ανατροπή».
πηγη.Εφημ.ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ