Προ ημερών με πήρε στο τηλέφωνο ο Εύδοξος και μούπε πως βρίσκεται στην Αθήνα και πώς πρίν φύγουν απ΄το χωριό πέρασαν και σε χαιρέτησαν με τη Βασούλα και σύ πέθανες στον ύπνο σου. Τότε εγώ θυμήθηκα πως κάποιος πατριώτης μας που μετάφρασε  το  βιβλίο  του  Κρίστοφερ  Κίνγκ  (ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ) ανάφερε στον κ.ΚΊΝΓΚ ότι ο πατέρας του πέθανε χορεύοντας το σεβντά καρασεβντά, τότ ο Κίγκ του είπε πως

κι αυτός θα  το  θεωρούσε  τύχη του αν ο θάνατος τον έβρισκε την ώρα που θα χόρευε το Σαμαντάκα. 

Είπαμε κι άλλα πολλά με τον Εύδοξο για σένα Κυριάκο, κι εγώ θυμήθηκα πώς τον  ίδιο  θάνατο  με σένα  είχε κι ένας καρδιακός μου φίλος πρώην Δ/ντής του  Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών.Πέθανε στον ύπνο του. ΄Ηταν τόσο τίμιος, που ένας  Ελληνοαμερικάνος  Χωριανός του, έχτισε  μια  εκκλησία στο χωριό τους, και του άφησε το τσέκ  των  επιταγών  του με το δικαίωμα  να υπογράφει και να πληρώνει τα έξοδα για την ολοκλήρωση της εκκλησίας. Κυριάκο,  αν  εκεί  κάτω  που  θα βρίσκεσαι  υπάρχει  ξεχωριστό  στασίδι  για όσους πέρασαν τη ζωή τους τίμια κι άφησαν πίσω τους καλή φήμη όπως άφησες εσύ, είμαι σίγουρος  πως  κάπου  μπροστά  μπροστά σε κάποιο τέτοιο στασίδι  θα πρέπει να κάθεσαι  και σύ. 

 

Γράφει: Ο Αντώνης Στογιάννης.