ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ:Ο πελάτης είναι απορροφημένος στην διαδρομή,ξαφνικά...
ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ
Τέλη Μαρτίου 2004 και η Αθήνα θαυμάζει και διαφημίζει το καινούργιο της αεροδρόμιο,όλες οι συζητήσεις παντού σε καφενεία σε καφετέριες ,ταβέρνες,και γενικά στους δρόμους της πρωτεύουσας ακούς μόνο για τους ολυμπιακούς αγώνες που θα γινόταν το καλοκαίρι και το καινούργιο αεροδρόμιο (Ελευθέριος Βενιζέλος). Μία από εκείνες τις ημέρες λοιπόν επιβιβάζω από τον Υπεραστικό σταθμό λεωφορείων του Κηφισού ένα ζευγάρι ηλικίας περίπου 54---60 ετών με προορισμό το καινούργιο μας αεροδρόμιο. Η πρώτη κουβέντα του κυρίου αντί για καλημέρα ήταν: γρήγορα φίλε ταξιτζή γιατί χάνουμε το αεροπλάνο και όχι τίποτε άλλο η πτήση είναι για εξωτερικό και είναι ακριβά τα εισιτήρια. Το άγχος αυτού του ανθρώπου φαινόταν πώς ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μετά από λίγο με ξανακοίταξε και μου λέει: καλημέρα κιόλας που δεν είπαμε, δεν πειράζει απάντησα εγώ και συνέχιζα την διαδρομή μου προς το αεροδρόμιο. Μετά από λίγο σειρά είχε η γυναίκα του για να υποστεί την επήρεια τού άγχους του,άρχισε να την ρωτάει επίμονα : τα εισιτήρια τα έχεις μαζί σου; τα διαβατήρια; όλα κομπλέ;.Από τον καθρέφτη μου έβλεπα το αγανακτισμένο ύφος της γυναίκας του,και αναρωτήθηκα τι είχε να τραβήξει και στο υπόλοιπο ταξίδι τους...Ανέβασα λίγο ακόμη την ένταση της μουσικής στο ράδιο για να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα, και νόμισα πώς το κατάφερα για αρκετό χρονικό διάστημα, αμ'δέ όμως γιατί σε λίγο πέσαμε επάνω στο κυκλοφοριακό πού ήταν έντονο εκείνη την ώρα,επειδή ακόμη δεν είχανε τελειώσει τα έργα της Αττικής οδού και αναγκαστικά έπρεπε να περάσουμε μέσα από συνοικίες, και ο κύριος άρχισε να ξεφυσάει, και μονολογούσε : πω πω πω δεν θα φθάσουμε ποτέ ,δεν ξέρεις κάποιο άλλο καλύτερο δρόμο να πάμε; τώρα βρήκαν όλοι να βγουν έξω, και άλλα διάφορα. Προσπάθησα να τον ηρεμήσω λέγοντάς του πώς έτσι είναι αυτή την ώρα το κυκλοφοριακό αλλά όμως κοιτάζοντας και το ρολόι μου τον καθ'ησύχασα λέγοντάς του πως θα προλάβουμε την πτήση. Τον είδα πως του άρεσε αυτό που του είπα και ηρέμησε πάλι για λίγο. Επιτέλους μπαίνουμε στην Αττική οδό και η ταχύτητα του αυτοκινήτου ανεβαίνει στα 120 χιλιόμετρα. Να λοιπόν πού και ο πελάτης χαμογελάει και αρχίζει να πετάει και κανένα αστείο έτσι για να μου δείξει και εμένα πως δεν έχει άγχος και όλα πάνε καλά,πλησιάζουμε με όλα αυτά και στο αεροδρόμιο,ο κύριος γυρνάει προς τα πίσω το κεφάλι του και κάτι λέει στην γυναίκα του χαμηλόφωνα. Εκείνη την ώρα έχουμε φθάσει έξω από το αεροδρόμιο λίγο πριν την γέφυρα που από την οποία περνούν επάνω τα αεροπλάνα για να διασχίσουν την Αττική οδό και να περάσουν από τον χώρο προσγείωσης στον χώρο αποβίβασης των επιβατών,την λεγόμενη φυσούνα. Εκείνη την ώρα περνούσε πάνω από την γέφυρα ένα πελώριο αεροπλάνο (τζάμπο),φανταστείτε τα φτερά του σχεδόν κάλυπταν το πλάτος της γέφυρας. Έχει τελειώσει την χαμηλόφωνη κουβέντα του ο κύριος με την γυναίκα του και γυρνάει το κεφάλι του και κοιτάζει μπροστά στο δρόμο,ξαφνικά στυλώνει τα πόδια του στο πάτωμα του αυτοκινήτου,φέρνει τα χέρια του μπροστά στα μάτια του σαν να θέλει να προστατευθεί από κάτι και μου φωνάζει δυνατά: ώπ,ώπ,ώπ,ώπ, ταξιτζή, πρόσεχε τον βλάκα με το αεροπλάνο θα πέση επάνω μας,και γυρνώντας προς το μέρος του βλέπω πώς κλείνει και τα μάτια του. Σε λίγα δευτερόλεπτα και αφού βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο, ανοίγει τα μάτια του ο κύριος και με ρωτάει: πού πήγε το ρημάδι ( αεροπλάνο ) ρε ταξιτζή; Στις αποβιβάσεις απάντησα εγώ ήρεμα,και απαντάει ο κύριος,καλύτερα γιατί με κοψοχόλιασε ο διάολος και γυρνώντας το κεφάλι του στην μέσα πλευρά του αεροδρομίου βλέποντας το ίδιο αεροπλάνο να τροχοδρομεί ξαναλέει: είναι μεγάλο το ρημάδι,τι σου είναι η τεχνολογία φίλε μου,και το αεροδρόμιο τεράστιο είναι. Ωστόσο φθάσαμε και στον χώρο που επιτρέπεται να αποβιβάζουμε τα ταξί,ευγενικά πλέον ο κύριος με ρωτάει τι χρωστάει,του λέω το ποσό της διαδρομής και αφού με αποζημιώνει για την διαδρομή μου λέει: όσο για το αεροπλάνο πλάκα έκανα στην γυναίκα μου...!!!! Δεν άντεξα και εγώ και του απάντησα: μπαίνοντας στην αίθουσα αναμονής, για να εξυπηρετηθείτε η πρώτη πόρτα δεξιά σας είναι η τουαλέτα, και γύρισα χωρίς να τον κοιτάξω μπήκα στο ταξί μου και έφυγα με κατεύθυνση την πιάτσα για την επιβίβαση του επόμενου πελάτη.