Δένδρο φυλλοβόλο, ανήκει στην οικογένεια των Moraceae. Παίρνει συνήθως μεγάλες διαστάσεις και είναι μακρόβια, μπορεί να δώσει ικανοποιητική παραγωγή και σε ηλικία μεγαλύτερη των 60 χρόνων. Το ύψος του δέντρου μπορεί να φθάσει μέχρι 12 μ. Τα κλαδιά της έχουν την τάση να αναπτύσσονται πλάγια και προς τα κάτω και τελικά μπορεί να φθάσουν σε μικρή απόσταση από το έδαφος. Τα φύλλα είναι τραχεία στην αφή, χνουδωτά πεντάλοβα ή και τρίλοβα, πιο πράσινα στην επάνω επιφάνεια τους. Οι ξυλοφόροι οφθαλμοί βρίσκονται συνήθως στην άκρη των κλαδίσκων. Οι ανθοφόροι οφθαλμοί και κατ’ επέκταση και τα σύκα, βρίσκονται στις μασχάλες των φύλλων των βλαστών του προηγούμενου έτους ή των βλαστών του έτους, πού αναπτύσσονται.

Τα ώριμα σύκα περιέχουν 83% νερό, 15,1% σάκχαρα, 1,2% πρωτεΐνες, 0,4% λίπη, 0,2% άλατα και άλλες ουσίες. Είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, κάλλιο, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο καθώς και σε βιταμίνες Α,Β,C. Είναι διουρητικά και βοηθούν στην καλή λειτουργία των εντέρων, καθώς περιέχουν ένζυμα που διευκολύνουν την χώνεψη.'Ολα τα μέρη της συκιάς έχουν γαλακτώδη χυμό, ο οποίος τρέχει από κάθε τομή ή πληγή και είναι ελαφρά καυστικός, προκαλεί φαγούρα και ερεθισμούς, αλλά και που χρησιμοποιείται σε μερικά μέρη της Ελλάδας κατά της μυρμηγκιάς του δέρματος.

Φαρμακευτικές ιδιότητες:Κατά της δυσκοιλιότητας, δυσεντερίας, εντερίτιδας, κατά της επίμονης καταρροής, των φλογώσεων του λαιμού και της φλεγμονής των ούλων, κατά της οξείας πνευμονίας, της βρογχίτιδας, του κοκίτη, θεραπευτικό των κρεατοελιών και των μυρμηγκιών.Συστατικά-ουσίες:   Ιμβερτοσάκχαρο, οξέα φρούτων (κιτρικό, μηλικό οξύ)

Περισσότερα

Στα παλιά χρόνια, μια ελιά, ένα κλήμα και μια συκιά, μαζί μ’ ένα πηγάδι με δροσερό νερό ήταν όλα όσα χρειαζόταν ένα ευτυχισμένο σπιτικό. Έτσι και στη Βίβλο τα τρία αυτά πράγματα αναφέρονται επανειλημμένα σαν σύμβολο ειρήνης και ευημερίας. Η πρώτη συκιά είχε φυτρώσει στην Αθήνα με διαταγή της Δήμητρας, σύμφωνα με τη μυθολογία. Γι’ αυτό οι ελιές, τα σταφύλια και τα σύκα, ήταν στην Αθήνα η πιο συνηθισμένη τροφή του καθενός. Ακόμα και τον Πλάτωνα τον είχαν ονομάσει «φιλόσυκο». Ο Αθήναιος αφιέρωσε ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου του στα ξερά σύκα. Κάποτε λένε, πρόσφεραν αττικά σύκα στον Ξέρξη, οπότε πήρε και αυτός την απόφαση να κατακτήσει τη χώρα που έβγαζε αυτά τα σύκα. Ο ιδιαίτερος τρόπος για τη γονιμοποίηση του σύκου με τους ορνούς, ήταν ήδη γνωστός στον Ηρόδοτο. Αλλά και ο Θεόφραστος είχε παρατηρήσει αυτήν την ιδιορρυθμία της φύσης.