Το περιστατικό που θα σας διηγηθώ μου συνέβη προσωπικά περίπου πρίν
28 χρόνια. Βέβαια πέρασαν μπόλικα χρόνια για να πεί κάποιος: Ε! Και καλά τώρα το θυμήθηκες;Ωστόσο δεν παύει όμως να έχει συμβεί και ας το πώ και μετά από 80 χρόνια.
Κάπου εκεί στις αρχές του έτους 1989 τον μήνα Μάρτιο μια ιδέα πέρασε από το τότε 27χρονο νεανικό μυαλό μου. Το σχέδιο λοιπόν έλεγε να τροποποιήσω μια συσκευή τηλεόρασης σε ενυδρείο.Να φτιάξω κάτι πολύ πρωτότυπο για την εποχή. Λίγο ο νεανικός ενθουσιασμός λίγο, η κάποιες τεχνικές γνώσεις μου να χειρίζομαι κάποια εργαλεία χειρός, αλλά και η εποχή πού ήθελε το σπίτι να έχει μέσα ένα ενυδρείο με κάποια είδη ψαριών,με έκανε να πάρω αυτή την απόφαση. Το σχέδιο λοιπόν προέβλεπε να τρυπήσω την οθόνη από μια συσκευή τηλεόρασης,από την επάνω πλευρά της ,και θα την γέμιζα με νερό. Τα δε κουμπιά χειρισμού της τηλεόρασης θα τα τροποποιούσα σε διακόπτες φωτισμού,αλλά και κάποια άλλα εφέ..Αφού εφοδιάστηκα με τα κατάλληλα εργαλεία (τρυπάνια),ξεκίνησα να ψάχνω για κάποια παλιά συσκευή τηλεόρασης από αυτές που έβγαζαν έξω για πέταμα. Βρήκα λοιπόν για αρχή 2—3 τέτοιες συσκευές και τις έβαλα στην αποθήκη μου.Η επιχείρηση τρύπημα της οθόνης ξεκίνησε λοιπόν. Τοποθέτησα την πρώτη τηλεόραση επάνω σε ένα μικρό πάγκο για ευκολία ,και έπιασα δουλειά. Τρυπούσα μέχρι κάποιο σημείο την οθόνη με το ειδικό διαμαντοτρύπανο από την επάνω πλευρά της αλλά μου δημιουργούσε ένα προβληματάκι. Όταν τρυπούσα το γυαλί της οθόνης περίπου σε άνοιγμα περιμέτρου 5—6 εκατοστών άνοιγε ολόκληρη η οθόνη σχεδόν στα δύο.Το ίδιο μου συνέβη και με τις επόμενες 8—9 συσκευές που είχα αποθηκεύσει στο σύνολο.Περνούσαν οι ημέρες και το σχέδιό μου δεν πετύχαινε. Το νεανικό πείσμα όμως ήταν μεγάλο,και γιαυτό συνέχιζα να ψάχνω μανιωδώς παντού για να βρίσκω κι άλλες συσκευές παρατημένες όπως έξω από εργαστήρια επισκευών τηλεοράσεων κλπ. Έτσι λοιπόν άλλη μία μέρα ξεκίνησα να πάω δίπλα στην πρόχειρη αποθήκη μου για να συνεχίσω το σχέδιό μου. Η σύζυγός μου με σταμάτησε λέγοντάς μου πώς η σημερινή ημέρα δεν επιτρέπεται λόγω ιδιότητάς της για οποιαδήποτε εργασία. Εγώ φοβερά εκνευρισμένος από την προκατάληψη της συζύγου μου αφού πήρα τον καφέ μου της είπα πώς όλες οι ημέρες είναι ίδιες και να μην σκέφτεται όπως κάποιες γριούλες αφού τότε εκείνη ήταν μόλις 21ενός ετών. Για φαντάσου της είπα μια τηλεόραση που θα ανοίγεις τον διακόπτη της και θα βλέπεις ένα πανέμορφο ενυδρείο γεμάτο από κάποια είδη ψαριών...!!!Πήγα λοιπόν στην αποθήκη για να ξεκινήσω το εγχείρημά μου με μιά άλλη συσκευή.Τράβηξα και κανά δυό καλές τζούρες από το τσιγάρο που είχα ανάψει ήπια και μια βαρβάτη γουλιά καφέ και πιάνω δουλειά. Εκείνη η συσκευή που ξεκίνησα να τρυπήσω ήταν εμφανισιακά πάρα πολύ καλή σχεδόν καινούργια!!!Και όση ώρα το τρυπάνι έτρωγε το γυαλί από μέσα μου ευχόμουν να πετύχει το σχέδιό μου ειδικά με αυτή την ωραία σχεδόν καινούργια συσκευή. Κατάλαβα από το βάθος του τρυπήματος πώς σε λίγο θα γίνει διαμπερές η τρύπα. Εκείνη λοιπόν την στιγμή καθώς τρυπούσα την οθόνη γίνεται μια εκκωφαντική έκρηξη...χιλιάδες γυαλιά μικρά και μεγάλα εξφενδονίστηκαν δίπλα και μπροστά από το κεφάλι μου και χτυπήσανε τους τοίχους της αποθήκης και την σκεπή της. Ασυναίσθητα έκλεισα τα μάτια μου. Πρός το παρών δεν τολμώ να τα ανοίξω και περιμένω να νιώσω τους πρώτους πόνους από τα γυαλιά που θα έπρεπε να με είχαν τρυπήσει αφού το κεφάλι μου από την οθόνη απείχε μόλις 20—30 εκατοστά το μέγιστο,αλλά και σκυμμένος ακριβώς από πάνω της. Έμεινα ακίνητος αλλά και αμήχανος για δύο περίπου λεπτά. Ωστόσο δεν αισθάνομαι κανένα πόνο. Ανοίγω τα μάτια μου για να σιγουρευτώ πώς δεν με έχουν τραυματίσει τα γυαλιά,και ότι έχω την όρασή μου. Αυτό που αντίκρισα γύρω μου με έκανε να τρομοκρατηθώ. Τρύπες από τα γυαλιά είχαν ανοιχτεί στον σοβά των τοίχων της αποθήκης και σε κάποιο σημείο η σκεπή της αποθήκης είχε σχεδόν τρυπήσει. Κοιτάζω τα γυαλιά κάτω στο δάπεδο και δεν μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο έγινε το μπάμ της οθόνης,αφού έως εκείνη την ημέρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είχα τρυπήσει κι`άλλες οθόνες όπως προείπα. Πιάνω προσεκτικά κάποια από τα σπασμένα γυαλιά και ήταν τόσο κοφτερά που ψιλοκόπηκα στα χέρια. Σκέφθηκα και είπα στον εαυτό μου μεγαλόφωνα.''ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ''.Όλα αυτά τα γυαλιά πέρασαν δίπλα από το πρόσωπό μου από τον λαιμό μου—από το στήθος και δεν με άγγιξε κανένα...δεν είναι δυνατόν. Το δάπεδο κάτω είναι γεμάτο σπασμένα γυαλιά...Σε κάποια σημεία στους τοίχους ήταν ακόμη καρφωμένα τα γυαλιά...και εμένα δεν με άγγιξε κανένα;...μα κανένα;!!!Πήγα μέσα στο σπίτι πραγματικά τρομοκρατημένος αλλά και φανερά συγκινημένος. Η σύζυγος δεν είχε ακούσει τίποτα λόγω του ότι εκείνη την ώρα μαγείρευε και λειτουργούσε ο απορροφητήρας της κουζίνας. Με είδε στην άσχημη ψυχική κατάσταση που είμουν και φοβήθηκε...Τι έχεις μου λέει...Και απαντώ: Ευτυχώς τίποτα,όμως να ξέρεις πώς μέσα στην αποθήκη πρίν από λίγο έγινε ένα θαύμα και εγώ από εδώ και πέρα αυτή την ημέρα την Μεγάλη Παρασκευή δεν πρόκειται να πιάνω ούτε ένα κατσαβίδι να βιδώσω μια μικρή βιδούλα. Το μήνυμα το πήρα αλλά ευτυχώς έβαλε ο Θεός το χέρι του και δεν έπαθα το παραμικρό...Ευθύς πήγε και εκείνη στην αποθήκη για να δεί και από μόνη της. Έπαθε σόκ όταν είδε τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα γυαλιά κάτω στο δάπεδο και άρχισε να με ψάχνει σε όλο μου το σώμα μήπως έχω τραυματιστεί κάπου και δεν το έχω καταλάβει. Κι όμως φίλες και φίλοι δεν είχα την παραμικρή πληγή...Κάποιοι φίλοι μου είπαν πώς ήταν σύμπτωση,όμως εγώ που έζησα αυτή την έκρηξη είπα πώς μόνο σύμπτωση δεν είναι. Απλά ήταν είναι θαύμα και εμείς δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Βέβαια δικαίως κάποιοι συνάνθρωποί μας έχουν τις αμφιβολίες τους και ο λόγος είναι απλός. Κατά καιρούς βγαίνουν στα Μ.Μ.Ε κάποιοι ένθερμοι χριστιανοί αμφιβόλου ποιότητας και διαφημίζουν διάφορα θαύματα. Φυσικά με το αζημίωτο αφού οι ουρές των προσκυνητών ξεπερνούν τα 500 μέτρα και τα ταμεία τους βογγάνε από το μπόλικο χρήμα...Να είσαστε σίγουροι πώς σε καμία περίπτωση αυτές οι πράξεις δεν είναι αποδεκτές από τον Χριστό μας,αλλά και ούτε πρόκειται να συγχωρήσει όλους αυτούς τους τσαρλατάνους που για την δική τους οικονομική ενίσχυση εκμεταλλεύονται την Θρησκεία μας. Ωστόσο θαύματα γίνονται πολλά και καθημερινά,αρκεί να έχουμε την καλή διάθεση να τα αποδεχθούμε και να μην τα ρίχνουμε όλα στην μαγική μοδάτη λέξη. Ε!!!Εντάξει μωρέ σύμπτωση ήταν...
Σας εύχομαι ολόψυχα καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα
Γράφει: ο Χάρης Καψάλης