Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας.Αφιέρωμα μνήμης στούς δύο πιλότους...

 

 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ

 

 

 

 

Ενα αποσπασμα απο τον επιτάφειο του Περικλέους ας είναι για τους Ηρωες πιλότους το μνημόσυνό τους !!!!!

 

«Στάθηκαν αντάξιοι τῆς πολιτείας ποὺ τοὺς ἀνάθρεψε…………

Πρέπει νὰ βλέπετε τὸ μεγαλεῖο τῆς πολιτείας στὶς καθημερινὲς της ἐκδηλώσεις καὶ να συλλογίζεστε πὼς τῆς τὸ ἔδωσαν ἄνδρες γενναῖοι ποὺ εἶχαν τὸ αἴσθημα τοῦ καθήκοντος καὶ μεγάλη φιλοτιμία σὲ κάθε ἔργο ποὺ ἀναλάμβαναν. Ἄν, καμιά φορά, ατυχούσαν σὲ κάποιο ἐγχείρημα, δὲν στεροῦσαν ὅμως τὴν πατρίδα ἀπ' τὴν ἀνδρεία τους, γιατὶ θεωροῦσαν πὼς ἡ ὡραιότερη κοινὴ προσφορὰ ἦταν νὰ θυσιαστοῦν γι' αὐτήν. Ὅλοι μαζὶ τῆς πρόσφεραν τὴ ζωή τους κι ὁ καθένας τους λάμβανε ἀθάνατο ἔπαινο καὶ δοξασμένο τάφο, ὄχι τόσο αὐτὸν ὅπου κοίτονται, ὅσο τὴν μνήμη ἐκείνων ποὺ θὰ θέλουν νὰ τοὺς δοξάσουν, γιατὶ τάφος τῶν μεγάλων εἶναι ἡ πᾶσα γῆ καὶ δὲν φανερώνεται ἀπὸ τὴν ὲπιγραφὴ μιὰς στήλης στὴν πατρική τους χώρα. Καὶ στὰ πιὸ μακρινὰ μέρη, ἡ μνήμη τους, ἄγραφη, μένει ζωηρότερη μέσα στὶς ψυχές, περισσότερο γιὰ τὴν ἀνδρεία τους παρὰ γιὰ τὸ ἔργο ποὺ ἔκαναν. Ἔχοντας αὐτοὺς γιὰ παράδειγμα καὶ ξέροντας πὼς εὐτυχία θὰ πῆ ἐλευθερία καὶ ὲλευθερία σημαίνει ἀνδρεία, δὲν πρέπει νὰ δειλιάζετε μπροστὰ στοὺς κινδύνους τοῦ πολέμου. Δὲν εἶναι ἀλήθεια πὼς ὅσοι δυστυχοῦν καὶ δὲν ἔχουν ἐλπίδα μιᾶς καλύτερης μοίρας θυσιάζουν πιὸ εὔκολα τὴ ζωὴ τους. Τὴν θυσιάζουν ἐκεῖνοι πού, ἄν θελήσουν νὰ τὴν σώσουν ἀποφεύγοντας τό μοιραῖο, κινδυνεύουν νὰ πάθουν τὸν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό ἄν νικηθούν.

Γιὰ τοὺς ἀνδρείους ὁ ἐξευτελισμὸς τῆς δειλίας εἶναι χειρότερος ἀπ' τὸν γενναῖο κι ἀναπάντεχο θάνατο».

 

 

Βαρύς ο φόρος της Πολεμικής αεροπορίας από ατυχήματα πτώσης αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Εκατοντάδες πιλότοι γεμίζουν το λεύκωμα πεσόντων της Πολεμικής Αεροπορίας « υπέρ πατρίδος» φυλάσσοντας τις εναέριες Θερμοπύλες. Από όλους σχεδόν ξεχασμένοι όμως. Δεν ζητούν τίποτε άλλο παρά μόνο την ενθύμηση και την τιμή της θυσίας τους .

Έτσι ηθικό καθήκον για ελάχιστο φόρο τιμής με ώθησε και εμένα να αφιερώσω αυτές τις λίγες γραμμές σε δύο αεροπόρους μας που έμελλε να χάσουν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος στις βουνοκορφές της Πίνδου κοντά στο χωρίο μου στις Πηγές Άρτας

Σαν σήμερα πριν 52 ακριβώς χρόνια στις 23 Φεβρουαρίου του 1968 ημέρα Παρασκευή δύο αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας τύπου F-84F με έδρα το Αεροδρόμιο της Λάρισας εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή, προσέκρουσαν στην κορυφή του όρους Κοκκινόλακου (ύψος 1750 μέτρα), δύο μίλια βορειοδυτικά του χωριού Πηγές, με αποτέλεσμα τη συντριβή τους και το θάνατο των χειριστών πριν προλάβουν να χρησιμοποιήσουν τα εκτινασσόμενα καθίσματα. Το ένα έπεσε πάνω απο την περιοχή της Ελάτης και το άλλο προσέκρουσε στην πλαγιά κάτω απο το Αγκάθι του Κοκκινόλακου με αποσταση μεταξύ των 800 μ. Χειριστές ήταν ο Σμηναγός Βενετσάνος Άγγελος ετών 32 από την Καλαμάτα και ο Σμηναγός Κουθουρίδης Γεώργιος ετών 29 απο τΟΝ  Καμπάνη Κιλκίς. Τους σορούς των αεροπόρων μετέφεραν οι κάτοικοι της περιοχής στο κέντρο του χωριού των Πηγών ΄Αρτας απ΄ όπου τις παρέλαβε ελικόπτερο. Μερικά μικρά κομμάτια από τα συντρίμμια των αεροσκαφών βρίσκονται ακόμα και σήμερα διάσπαρτα στα σημεία πού έπεσαν τα δύο αεροσκάφη

 Υποθέτουμε ότι  το πιθανότερο  αίτιο του ατυχήματος ίσως να ήταν η πυκνή νέφωση που επικρατούσε στην περιοχή ένεκα της οποίας ο σχηματισμός τριών αεροσκαφών δεν αντελήφθη εγκαίρως την νεφοσκεπή  χιονισμένη οροσειρά με αποτέλεσμα την πτώση και συντριβή των δύο αεροσκαφών που πετούσαν παράλληλα στο ίδιο ύψος.  Το τρίτο που πετούσε ποιο ψηλά μπόρεσε να αποφύγει την πρόσκρουση και έφτασε στην Λάρισα, χωρίς να γνωρίζει το ακριβές σημείο που χάθηκαν τα άλλα δύο. Μόλις 15 μέτρα ποιο ψηλά ήθελαν να περάσουν την βουνοκορφή. Παιχνίδι και αυτό της μοίρας τους.

Επί πέντε ημέρες αεροπλάνα και ελικόπτερα πετούσαν σε όλη την περιοχή που ήταν καλυμμένη με πολύ χιόνι χωρίς να μπορούν να εντοπίσουν το σημείο πτώσης των αεροσκαφών.Την πέμπτη ημέρα κατόρθωσαν να εντοπίσουν το σημείο πτώσης αλλά η προσέγγισή του είναι αδύνατη. Έτσι κάτοικοι του χωριού μας αλλα και κάτοικοι της Ελάτης σχημάτισαν ομάδες και μέσα σε αντίξοες συνθήκες μετά από πεζοπορία τεσσάρων ωρών μέσα στο χιόνι δεμένοι ο ένας με τον άλλον με σχοινιά, έφτασαν στο σημείο όπου ήταν τα συντρίμμια και περισυνέλεξαν τους σορούς των χειριστών (ότι απέμεινε από αυτούς) και τα κατέβασαν μέσα σε κουβέρτες στο κέντρο των Πηγών από όπου τα παρέλαβε ελικόπτερο της Πολεμικής αεροπορίας. Απο κοπέλες  του χωριού μας πήραν απο τα προικιά τους καθαρα κλινοσκεπάσματα για να τους τυλίξουν.

Μερικά κομμάτια από τα συντρίμμια των αεροσκαφών βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο σημείο του ατυχήματος θυμίζοντας στους στρατοκόπους το θλιβερό γεγονός . Πολλά κομμάτια που περισυλλέγησαν από συγχωριανούς μας φορτωμένα σε μουλάρια αποτελέσαν για καιρό αντικείμενο περιέργειας για όλους .

 Ολοι  θυμούνται έντονα   το γεγονός αυτό και χαρακτηριστικά την μεταφορά των νεκρών πιλότων στο «Αητολίθι» στο χωριό που ήταν το ελικόπτερο, αλλά καί τον θρήνο των συγχωριανών μας  για το χαμό τους.. Ενός εξ αυτών του ΄Αγγελου Βενετσάνου βρήκαν και την ταυτότητά του. Μαρτυρία για το γεγονός εχουμε απο τον Πτέραχο ε.α Σπύρο Κίκερη ο οποίος τοποθετήθηκε στην μονάδα των δύο πιλότων λιγο καιρό μετά το συμβάν και έγινε μάρτυς του πόσο στοίχισε η απώλεια αυτή στους συναδέλφους τους δημοσίευσε τις προσωπικές του απόψεις σε ανάρτηση μέ τον χάρτη του σημείου πτώσης.

Δύο Πιλότοι ήρωες. Δύο περήφανοι αετοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή σε μια βουνοκορφή της Πίνδου ποτίζοντάς την με το αίμα τους. Μαζί με τους υπόλοιπους πεσόντες θα μας θυμίζουν πάντα την αφοσίωση και την αυταπάρνηση στο καθήκον για την προστασία της πατρίδας μας από κάθε επιβουλή .

Καθήκον δικό μας μας να τους έχουμε παράδειγμα να θυμόμαστε τη θυσία τους και να τους τιμούμε. Καθήκον των Πηγιωτών να τους φτιάξουμε ένα απέριττο ΜΝΗΜΕΊΟ στην κορυφή του Κοκκινόλακου.

Η Αδελφότητα Πηγιωτών ΄Αρτας εχει απευθύνει σχετικές επιστολές στο ΓΕΑ και στο Υπουργείο Αμυνας, ενώ προτίθεται να απευθυνθεί και σε άλλους φορείς προκειμένου αυτό να γίνει πράξη έστω και μετά απο πενήντα χρόνια Είναι χρέος τιμής !!!!!