Ο Κυρ Πέτρος και τα Ιμια.
Τ0 1945/46 η παρέα μου ήταν απόγονοι προσφύγων κι έμεναν
κυρίως στην Κοκκινιά. Ήταν άνθρωποι εύθυμοι, με χιούμορ
γλεντζέδες και στην πλειοψηφία τους αριστερών πεποιθήσεων
Ο ένας εξ αυτών (Στέργιος τ΄όνομά του ) ήταν ράφτης το επά-
γγελμα, πήγαινε στο Ωδείο και μάθαινε «βιολί» όμως ο δάσκα-
λός του, του απαγόρευε να παίζει τραγούδια δημοτικά ή εκτός
από κλασική μουσική. Αυτός όμως όπου πηγαίναμε, έπαιρνε μαζί του και
το βιολί, και μαζί μ΄έναν άλλο της παρέας που έ- παιζε «ακορντεόν»
ή σε κάποιο απ΄τα σπίτια τους ή σε εκδ-
ρομές που πηγαίναμε, χαλούσε ο κόσμος.
Τώρα θα μου πείτε, πώς έγινε και θυμήθηκα την παρέα μου από τα
χρόνια κείνα τα παλιά, και τι σχέση μπορεί να έχει ο Κυρ Πέτρος
με τα Ίμια και την παρέα μου απ΄την Κοκκινιά!!!
Τον Κυρ Πέτρο τον γνώρισα σε μια παρέα, την εποχή της κρί-
σης των Ιμίων. Ήταν ένας αξιοσέβαστος άνθρωπος. Αρκετά
διαβασμένος κι η γνώμη του βάραινε αρκετά γιατί είχε περά-
σει τα 75. Η συζήτηση είχε ανάψει γύρω απ΄το επεισόδιο στα
΄Ιμια, κι ο Κυρ Πέτρος είχε τη γνώμη πως ο Σιμήτης έπρεπε να
κηρύξει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας, και δήλωνε πως κι
αυτός θα πήγαινε εθελοντής να πολεμήσει. Τότε είναι που εγώ θυμήθηκα
την παρέα μου της Κοκκινιάς και το Στέργιο.
Ο Στέργιος είχε ένα έμφυτο χιούμορ, και θυμάμαι πως σ΄ ανύ-
ποπτο χρόνο έπαιρνε ένα ξύλο (για μπαστούνι) κούτσαινε παρι
στάνοντας τον ανάπηρο και διαδήλωνε …επιστράτευση, επι-
στράτευση επιστράτευση…Το ανέφερα στον Κυρ Πέτρο το ότι
είχα ένα φίλο Στέργιο κλπ.κλπ. κι ο Κυρ Πέτρος χαμογέλασε,ό-
πως χαμομέλασε κι ο Βούδας στο μύθο που κάποτε γράψαμε
για την πολύ πλούσια γυναίκα που της πέθανε το μονάκριβο κοριτσάκι
της και πρόσφερνε όλα τα πλούτη της, αν κάποιος της έφερνε πίσω στη
ζωή το κοριτσάκι της.(Επειδή οι περισ-σόροι μπορεί να μη θυμούνται το
μύθο, ας τον ξαναγράψουμε.
…. «η κακομοίρα η μάνα, επειδή είχε μεγάλη περιουσία, πάνω
στην απελπισία της χάλασε τον κόσμο.Κάποιος τη συμβούλε-
ψε να πάει σ΄έναν σοφό. Ο σοφός όμως τη συμβούλεψε πως μόνο ο
Βούδας μπορεί να τη βοηθήσει στο πρόβλημά της.
Η απελπισμένη γυναίκα πήγε στο Βούδα, κι ο Βούδας της είπε
πως κάπου στην Πόλη ήξερε μια οικογένεια που γνώριζε ένα
βότανο, που κανένας απ΄αυτή την οικογένεια δεν πέθανε
ποτέ.΄Αρχισε η γυναίκα το ψάξιμο από σπίτι σε σπίτι για μέρες
και μήνες, μα δε βρήκε τέτοια οικογένεια που να μη πέθανε κα
νένα μέλος της. Οπότε ξαναγύρισε στο Βούδα και του ανάγγιλε
το γεγονός, κι ο Βούδας τότε χαμογέλασε ( λέει ο μύθος ) και τότε η
γυναίκα κατάλαβε πως κανένας δε γυρίζει απ΄το μνήμα
΄Ετσι κάπως χαμογέλασε κι ο Κυρ Πέτρος μας, και δεν ξανα-
μίλησε για εθελοντισμό και παλληκαρισμούς στην ηλικία του.
Γράφει: Ο Ανώνης Στογιάννης