ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ: Η αποδοχή του ανεπαρκούς εαυτού μας.Περισσότερα...

ΔΕΧΟΜΑΙ

ΜΙΑ ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ

Τι καιρό κάνει μέσα σου; Ίσως δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ έτσι,αλλά η διάθεσή μας μοιάζει πολύ με τις μεταβολές του καιρού,με τα χαμηλά και υψηλά βαρομετρικά του,την ομίχλη, τους θυελλώδεις ανέμους και τα διαστήματα με ήλιο. Αντίθετα από τα καιρικά φαινόμενα,όμως ,εμείς δεν εκδηλώνουμε πάντα την εσωτερική μας κατάσταση. Μπορεί να μαίνονται μέσα μας οι θύελλες,ενώ έξω να δείχνουμε διάθεση...αιθρία, ,άντε με κατά τόπους νεφώσεις. Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να φέρουμε περισσότερη λιακάδα μέσα μας: Η απάντηση είναι η αποδοχή. Είναι η μαγική κατάσταση που μας ησυχάζει,μας τρέφει,και μας γαληνεύει. Η αποδοχή, όμως είναι μεγάλη λέξη. Πριν από τον ερχομό της χρειάζεται να αναγνωρίσουμε και να παραδεχτούμε ότι συνέβη και ότι είπαμε η κάναμε. Συχνά,βέβαια είμαστε απρόθυμοι να πάρουμε την ευθύνη για τα λόγια και τα έργα μας ,προτιμάμε να φταίνε οι άλλοι. Παρ' όλα αυτά,υπάρχει και ένας πιο έξυπνος για να αντέξουμε την ευθύνη μας, να δούμε τις αρνητικές αντιδράσεις μας όχι σαν βαριά σφάλματα αλλά σαν σωματοφύλακες. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα αρνητικά συναισθήματα. Ο θυμός είναι ένα είδος φύλακα που μας σπρώχνει να διεκδικήσουμε,να βάλουμε όρια,να υψώσουμε το ανάστημά μας. Η ζήλια είναι ένας άλλος φύλακας, ο οποίος μας δείχνει τι ακριβώς νομίζουμε ότι θέλουμε,αυτό που έχει ή είναι ο άλλος. Ο φόβος είναι κατ' εξοχήν φύλακας, ο οποίος μας υποδεικνύει από τι να προ φυλαχτούμε. Αν εξετάσουμε,λοιπόν,όλα τα αρνητικά συναισθήματα,θα διαπιστώσουμε πώς πρόκειται για απόπειρες προφύλαξης. Θέλουν να μας προσφέρουν υπηρεσία και γι' αυτό είναι μονίμως σε επιφυλακή,σπεύδουν αστραπιαία με κάθε μικρή αφορμή,αγρυπνούν και συχνά μας ξενυχτάνε κι εμάς. Μπορούν δηλαδή,να παραλληλιστούν με προγράμματα υπολογιστών που τρέχουν νύχτα—μέρα. Δέν είναι ,δεν είναι . Είναι απλώς λειτουργίες. Εκφράσεις ενός νου σε πλάνη.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ

Η ανάγκη μας γι' αυτού του τύπου τους φύλακες πηγάζει από την πεποίθησή μας ότι είμαστε ανεπαρκείς,ελλιπείς,τρωτοί ή μόνοι. Όμως,υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι μέσα μας,δίκαια περήφανο,επαρκές,μεγαλειώδες,ευφυές και γεμάτο καλοσύνη,που για να συνδεθούμε μαζί του θα χρειαστεί πρώτα να κάνουμε ειρήνη μέσα μας. Να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας. Όσο το εγώ μας κρατά σε εσωτερική σύγκρουση,προσπαθώντας από την μια να μας πείσει ότι είμαστε ανεπαρκείς και ελλιπείς και από την άλλη επικρίνοντας μας γι' αυτά ακριβώς,κρατά το νου μας απασχολημένο σε μια διαμάχη χωρίς τέλος. Φροντίζει να αποσπά την προσοχή μας και να την στρέφει εκεί,ώστε ποτέ να μην ησυχάσουμε και ποτέ να μην αναρωτηθούμε .Έτσι, αναζητώντας τον αληθινό εαυτό μας,είναι αναγκαίο να σταματήσουμε την εσωτερική διαμάχη. Η θεραπεία του είναι το πρώτο βήμα. Πρόκειται για την πρώτη απο- ταύτιση από την αγαπημένη ασχολία του Εγώ,την επίκριση. Μ' ένα παράξενο τρόπο, αυτό το δεν θα μας καταδικάσει σε αιώνια ανεπάρκεια,αλλά θα μας ελευθερώσει εντελώς από αυτήν. Η αποδοχή του σκιώδους,ανεπαρκούς,ελλιπούς εαυτού μας είναι το ξεκίνημα για τη διαδικασία της συγχώρεσης. Στην αρχή αυτή θα πάρει τη μορφή της αποδοχής και της συγχώρεσης του εαυτού μας για την ατέλεια και την ανεπάρκειά του. Ύστερα, θα πάρει τη μορφή της συγχώρεσης του εαυτού μας που πίστεψε ότι είναι ατελής και ανεπαρκή. Τότε θα έχει ανοίξει η πύλη για να αναγνωρίσουμε τον αληθινό εαυτό μας. 

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Στην τραγωδία του Αισχύλου υπάρχει μια φράση που κρύβει μάσα της τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο μέσα κι έξω μας. Είναι η στιγμή που έχουν φθάσει οι Ωκεανίδες για να συμπαρασταθούν στον τιμωρημένο από τον Δία Προμηθέα, ο οποίος είναι δεμένος στο βράχο επειδή έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους. Τον μαλώνουν τρυφερά που έκανε τόσο μεγάλο τόλμημα και τον συμπονούν για την κακοτυχία του. Και τότε εκείνος τους απαντά με μνημειώδη απλότητα και γενναιότητα:. Αυτό το απλό και συνάμα συγκλονιστικό είναι σαν ένα σύνθημα για κατάπαυση του πυρός,μέσα μας. Φέρνει ειρήνη και τη μεγάλη ευκαιρία στο νου να κοιτάξει πέρα από το Εγώ. Το σταματά ακαριαία όλη τη φλυαρία του νου, και δε μας αφήνει πια να αναλωνόμαστε σε προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών μας, σε παζαρέματα για αποφυγή των συνεπειών, σε υπεκφυγές και εκλογικεύσεις, προκειμένου να γλιτώσουμε από το σφυροκόπημα του Εγώ, αλλά αντίθετα μας ωθεί να δεχτούμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τις επιλογές μας. Αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη συνειδητοποιεί όχι ότι είναι ο ένοχος,αλλά ότι είναι εκείνος που κάνει την επιλογή. Αυτός μόνο μπορεί να κάνει άλλη επιλογή. Εκείνος που έχει την αιτία στα χέρια του,αυτός μπορεί και να την αλλάξει. Επειδή όσο αρνούμαστε μια πραγματικότητα δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα σ' αυτήν. 

ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΛΙΑΚΑΔΑ

Υπάρχει ένα παιχνίδι στημένο από το Εγώ. Πρώτα μας φοβίζει και μας απειλεί ή μας κάνει να θυμώνουμε,και μετά μας επιπλήττει γι' αυτά ακριβώς τα συναισθήματα. Μας σπρώχνει να κάνουμε λάθη και ύστερα ντύνεται με το ένδυμα του αυστηρού κριτή και μας καταδικάζει. Μας σπρώχνει σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και αμέσως μας μέμφεται και μας επιτίθεται με δριμύτητα. Αλλά,το είπαμε ήδη,μέσα μας υπάρχει επίσης εκείνη η κατάσταση του νου που κάνει τις επιλογές. Ο εσωτερικός εαυτός μας,όμως, που κάνει τις επιλογές έχει ένα χαρακτηριστικό: όπου κοιτάξει,ταυτίζεται. Το Εγώ προσπαθεί λοιπόν να αποσπάσει την προσοχή του με τις συνεχείς επιθέσεις,μομφές και επικρίσεις,με τους φόβους,τους θυμούς και τα παράπονα που εγείρει. Έτσι ο νους μας είναι συνεχώς απασχολημένος με αυτά και δεν καταφέρνει να αποστασιοποιηθεί λίγο για να θυμηθεί ότι είναι και κάτι άλλο. Όσο η εσωτερική διαμάχη συνεχίζεται,ο άνθρωπος που κάνει τις επιλογές έχει ξεχάσει τον εαυτό του και τη λειτουργία του. Γι ' αυτό η καθολική αποδοχή των αρνητικών εκδηλώσεων μας είναι μια έξοχη αντιμετώπιση στο παιχνίδι του Εγώ. Τη στιγμή που λέμε ,αυτό είναι έτσι χωρίς να θελήσουμε να αρνηθούμε, να υπεκφύγουμε ή να βάλουμε σε λειτουργία άλλους μηχανισμούς άμυνας,αποκαθίσταται η εσωτερική ενότητά μας, η αρχική μας αθωότητα και η επίγνωση ότι είμαστε πολύ περισσότερα από ένα φοβισμένο,θυμωμένο ή ανεπαρκή εαυτό. Η εσωτερική συμφιλίωση έρχεται σα το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή. Και τότε μια ζεστασιά απλώνεται μέσα μας. Ο καιρός αλλάζει και μπορούμε πραγματικά να πούμε