Η Τοπική Αυτοδιοίκηση χρειάζεται στήριξη, όχι υποβάθμιση — και κοινό μέτωπο διεκδικήσεων
Σε μια εποχή πολυεπίπεδων κρίσεων και συνεχών κοινωνικών ανατροπών, ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αναδεικνύεται κομβικός για τη συνοχή, την ανθεκτικότητα και την ποιότητα ζωής των τοπικών κοινωνιών. Η Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να λειτουργεί ως απλός διαχειριστής. Χρειάζεται αναβάθμιση, στήριξη και καθαρό θεσμικό προσανατολισμό.
Η πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση, οι Δήμοι, καλούνται να διαχειριστούν την καθημερινότητα των πολιτών. Από την καθαριότητα, τους παιδικούς σταθμούς και την κοινωνική πρόνοια, μέχρι τον πολιτισμό, το πράσινο και τους ελεύθερους χώρους, οι τοπικές υπηρεσίες είναι αυτές που συμβάλουν καθοριστικά στην ποιότητα ζωής στις γειτονιές, στις πόλεις και στα χωριά.
Αυτός ο ρόλος, όμως, δεν μπορεί να ασκείται χωρίς επαρκές προσωπικό, χωρίς πόρους, χωρίς θεσμικά εργαλεία και χωρίς ουσιαστική αποκέντρωση. Οι σημερινές ελλείψεις δεν είναι ένα τεχνικό πρόβλημα, είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης. . Και αυτές οι επιλογές ανοίγουν τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση κρίσιμων δημόσιων λειτουργιών και υπηρεσιών.
Η δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση, οι Περιφέρειες, οφείλουν να διεκδικούν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν. Από την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων έως τη χάραξη πολιτικών για τις υποδομές, την καινοτομία και την πολιτική προστασία, οι Περιφέρειες μπορούν να συνεισφέρουν καθοριστικά στην ισόρροπη ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Η ενεργειακή μετάβαση, η ανθεκτικότητα στην κλιματική κρίση και η διασύνδεση με τις τοπικές ανάγκες δεν μπορούν να προωθούνται με αποσπασματικές λογικές
Με βάση την σημερινή κατάσταση, οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης οφείλουν να μιλήσουν καθαρά και να δράσουν άμεσα.
Δεν μπορεί η Αυτοδιοίκηση να παρακολουθεί την κυβερνητική πολιτική, ούτε να περιορίζεται σε έναν ρόλο διαχειριστικό και ασθενή. Οι Περιφερειάρχες και οι Δήμαρχοι έχουν ευθύνη να υψώσουν φωνή, να αναδείξουν την υποβάθμιση, να διεκδικήσουν με ένταση και, όταν χρειάζεται, να είναι καταγγελτικοί απέναντι σε κυβερνητικές επιλογές που οδηγούν στη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα των τοπικών υπηρεσιών και στην εγκατάλειψη της περιφέρειας.
Η διαχείριση των πάγιων και διαρκών αναγκών μέσα από εποχιακές συμβάσεις, κοινωφελή προγράμματα και προσωρινή εργασία, αποτελεί ένα διαρκές καθεστώς ομηρίας και ανασφάλειας για χιλιάδες εργαζόμενους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα για ανέργους ηλικίας 55 ετών και άνω. Οι 6.000 προσλήψεις μέσω του τελευταίου προγράμματος που υποτίθεται ότι θα κάλυπταν μεταξύ άλλων και τις ανάγκες των Δήμων, όπως ήταν αναμενόμενο είναι ανεπαρκείς και δεν φτάνουν για να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι αυτό είναι άδικο και αναποτελεσματικό. Η εργασία δεν είναι “ευκαιρία”, είναι δικαίωμα. Απαιτούνται μόνιμες προσλήψεις, με διαφάνεια και στόχευση, ώστε να λειτουργούν αξιοπρεπώς οι κρίσιμες υπηρεσίες και να υπηρετούν το κοινωνικό συμφέρον.
Η πολιτική αδιαφορία και η συστηματική απαξίωση των τοπικής αυτοδιοίκησης από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κοινωνικό συμφέρον, υπονομεύει την καθημερινότητα των πολιτών και το μέλλον του τόπου.
Ήρθε η ώρα η Αυτοδιοίκηση να αναλάβει συλλογικές πρωτοβουλίες, να συγκροτήσει ένα ισχυρό κοινό διεκδικητικό πλαίσιο μαζί με τους εργαζόμενους, τους φορείς και τις τοπικές κοινωνίες για να μη γίνει η υποβάθμιση κανόνας και να μην παραδοθεί το δημόσιο σε ιδιωτικά συμφέροντα. Απαιτούμε μόνιμο προσωπικό, επάρκεια σε πόρους και υποδομές, ουσιαστική αποκέντρωση και συμμετοχή των πολιτών.
