Η Βουλή τήρησε ενός λεπτού σιγή στα θύματα της Τραγωδίας των Τεμπών. Αναφορά του Προέδρου στον ρόλο του Κοινοβουλίου

Ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων της Τραγωδίας των Τεμπών τήρησε σήμερα το πρωί η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων, που πραγματοποίησε την πρώτη της συνεδρίαση μετά το τριήμερο πένθος.

Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Τασούλας ανοίγοντας τη συνεδρίαση επικεντρώθηκε στη συντριβή της ελληνικής κοινωνίας από την ανείπωτη τραγωδία της περασμένης Τρίτης 28 Φεβρουαρίου. «Και η Βουλή των Ελλήνων, όπως όλος ο ελληνισμός, επισήμως επένθησε, αλλά ουσιαστικά συνεχίζει αυτή η βαριά ψυχολογική διαδικασία στις ψυχές και στο μυαλό όλων μας» υπογράμμισε συμπληρώνοντας πως «ο σεβασμός στη μνήμη όσων μαρτύρησαν εκείνο το καταραμένο βράδυ στην αλλαγή του μήνα στα Τέμπη είναι το πρώτο και ύπατο καθήκον όλων μας.»

Εστιάζοντας στον ρόλο του Κοινοβουλίου στην τραγική συγκυρία  ο Πρόεδρος της Βουλής τόνισε: «Η  Βουλή σε αυτό το κάλεσμα των καιρών, το σπαρακτικό κάλεσμα των καιρών, για διάγνωση, ευθύνη και διόρθωση θα κληθεί να παίξει τον δικό της ρόλο, θα κληθεί να αναλάβει τις δικές της ευθύνες, οι οποίες υπάρχουν και πριν και τώρα και μελλοντικά. Οι ευθύνες και η διόρθωση θα περάσουν και από εδώ μέσα, θα περάσουν από τους Θεσμούς μας, θα περάσουν από την Ολομέλεια, από τις Επιτροπές μας, θα περάσουν, όμως πρωτίστως, από τη συνείδηση καθεμιάς και καθένα από εμάς.»

«Δεν τολμώ να πω ότι ποτέ ξανά δεν θα έχουμε τραγωδίες» τόνισε ο κ. Τασούλας και συνέχισε: «Δεν είναι τόσο απλό να συμβεί αυτό, ιδίως όταν οι παράγοντες είναι πολλοί, τωρινοί, χθεσινοί και πολύπλοκοι. Τολμώ όμως, αντικρίζοντάς σας σήμερα εδώ αυτή τη δύσκολη ώρα και πριν τη σιγή που θα σας καλέσω να τηρήσουμε, να ελπίσω ότι αυτό το χάσμα που άνοιξε, αυτή η τομή που έγινε μέσα στις ψυχές όλων και πρωτίστως των οικογενειών θα γίνει αντιληπτή και το κάλεσμα σε αυτό το τρίπτυχο που μας περιμένει και μας καλεί για διάγνωση, διόρθωση και ευθύνη θα καταφέρουμε να το διαχειριστούμε, θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε. Το οφείλουμε στοιχειωδώς στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, των νέων αυτών ζωών που χάθηκαν βίαια και άδικα. Το οφείλουμε έναντι των  δικών μας λαθών και το οφείλουμε στον όρκο που έχουμε δώσει πριν λίγα χρόνια.»

Ολόκληρη η αναφορά του Προέδρου της Βουλής στην τραγωδία των Τεμπών έχει ως εξής:

«Επιχειρούμε και εμείς, συντετριμμένοι, ως Εθνική Αντιπροσωπεία, όπως όλη η Ελλάδα, όπως όλος ο ελληνισμός, να ξαναπιάσουμε αμήχανα και αδέξια το νήμα από εκεί που τόσο τραγικά κόπηκε πριν ακριβώς μια βδομάδα στην αλλαγή του μήνα. « Έφριξεν η γη και ο ουρανός εκρύβη» για δεκάδες οικογένειες, για δεκάδες οικείους, για δεκάδες τραγικά και βίαια νεκρούς ενός συντριπτικού, απίστευτου, ανείπωτου, αμείλικτου δυστυχήματος.

Και η Βουλή των Ελλήνων, όπως όλος ο ελληνισμός, επισήμως επένθησε, αλλά και ουσιαστικά συνεχίζει αυτή η βαριά ψυχολογική διαδικασία στις ψυχές και στο μυαλό όλων μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν κάποιες στιγμές και κάποια γεγονότα, το συντριπτικό και σπαρακτικό μέγεθος των οποίων δεν μπορούμε άμεσα να το αντικρίσουμε. Δεν μπορούμε καν να το διαχειριστούμε άμεσα. Γι’ αυτό και ο σεβασμός στη μνήμη όσων μαρτύρησαν εκείνο το καταραμένο βράδυ στην αλλαγή του μήνα στα Τέμπη είναι το πρώτο και ύπατο καθήκον όλων μας. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αντικρίζει κανείς τραγωδίες. Τους ξέρουμε, τους έχουμε βιώσει, έχουμε συμπεριφερθεί με τέτοιους τρόπους στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή, όμως, το μέγεθος αυτής της τραγωδίας μάς κάνει κατά κάποιο τρόπο ακόμη και να παραλύουμε και δεν υπερβάλλω, λέω αυτό που νιώθουμε όλοι.

Η Βουλή των Ελλήνων, η νομοθετική λειτουργία δίπλα στην εκτελεστική, δίπλα στη δικαστική οφείλει τώρα, πέραν του σπαραγμού, να κάνει το χρέος της απέναντι σε αυτό το τεράστιο χάσμα που άνοιξε η βραδιά εκείνη πριν μια εβδομάδα ακριβώς. Έχουμε επιλογές. Αυτό που προέχει, όπως ήδη έχει λεχθεί -ψύχραιμα και νηφάλια έχει λεχθεί- από διάφορες πλευρές και από κάποιες αντίθετες ευτυχώς πλευρές, είναι η διάγνωση, η απόδοση ευθύνης και, με κεφαλαία γράμματα, η διόρθωση. Ο τρόπος να γίνει αυτό είναι γνωστός και η Βουλή σε αυτό το κάλεσμα των καιρών, το σπαρακτικό κάλεσμα των καιρών, για διάγνωση, ευθύνη και διόρθωση θα κληθεί να παίξει τον δικό της ρόλο, θα κληθεί να αναλάβει τις δικές της ευθύνες, οι οποίες υπάρχουν και πριν και τώρα και μελλοντικά. Οι ευθύνες και η διόρθωση θα περάσουν και από εδώ μέσα, θα περάσουν από τους Θεσμούς μας, θα περάσουν από την Ολομέλεια, από τις Επιτροπές μας, θα περάσουν, όμως πρωτίστως, από τη συνείδηση καθεμιάς και καθένα από εμάς.

Και η γνώμη μου είναι, η ταπεινή γνώμη μου είναι αυτή τη στιγμή ότι πέρα από τους Θεσμούς, πέρα από τις αρμόδιες Επιτροπές, πέρα από την Ολομέλεια, ο ύψιστος θεσμός αυτή τη στιγμή για το κάλεσμα διάγνωσης, ευθύνης και διόρθωσης είναι η συνείδηση καθενός μας. Μπορούμε να δείξουμε και να νιώσουμε κυρίως -γιατί το να δείξουμε είναι εύκολο, το να νιώσουμε είναι αυτό το οποίο πρέπει να αισθανθεί ο ελληνικός λαός και μπορεί να γίνει αυτό, γιατί είμαι βέβαιος ότι το νιώθουμε- ότι αυτή η τομή που έγινε στη ζωή του έθνους, στη ζωή του λαού μας πριν μια βδομάδα μάς συγκλόνισε όλους.

Παρακαλώ, καλώ και θέλω να ελπίζω, θέλω να είμαι βέβαιος ότι αυτός ο ύπατος θεσμός διάγνωσης, ευθύνης και διόρθωσης που είναι η συνείδηση όλων μας θα αντιληφθεί το χάσμα που άνοιξε εν σχέσει με το χθες και θα συμβάλλει σιγά σιγά, σπαρακτικά, αλλά και γόνιμα ώστε να καλυφθεί.

Δεν τολμώ να πω ότι ποτέ ξανά δεν θα έχουμε τραγωδίες. Δεν είναι τόσο απλό να συμβεί αυτό, ιδίως όταν οι παράγοντες είναι πολλοί, τωρινοί, χθεσινοί και πολύπλοκοι. Τολμώ όμως, αντικρίζοντάς σας σήμερα εδώ αυτή τη δύσκολη ώρα και πριν τη σιγή που θα σας καλέσω να τηρήσουμε, να ελπίσω ότι αυτό το χάσμα που άνοιξε, αυτή η τομή που έγινε μέσα στις ψυχές όλων και πρωτίστως των οικογενειών θα γίνει αντιληπτή και το κάλεσμα σε αυτό το τρίπτυχο που μας περιμένει και μας καλεί για διάγνωση, διόρθωση και ευθύνη θα καταφέρουμε να το διαχειριστούμε, θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε. Το οφείλουμε στοιχειωδώς στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, των νέων αυτών ζωών που χάθηκαν βίαια και άδικα. Το οφείλουμε έναντι των δικών μας λαθών και το οφείλουμε στον όρκο που έχουμε δώσει πριν λίγα χρόνια.

Παρακαλώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των μαρτύρων αυτού του τραγικού δυστυχήματος.

Αιωνία τους η μνήμη!»

Ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων της Τραγωδίας των Τεμπών τήρησε σήμερα το πρωί η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων, που πραγματοποίησε την πρώτη της συνεδρίαση μετά το τριήμερο πένθος.

Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Τασούλας ανοίγοντας τη συνεδρίαση επικεντρώθηκε στη συντριβή της ελληνικής κοινωνίας από την ανείπωτη τραγωδία της περασμένης Τρίτης 28 Φεβρουαρίου. «Και η Βουλή των Ελλήνων, όπως όλος ο ελληνισμός, επισήμως επένθησε, αλλά ουσιαστικά συνεχίζει αυτή η βαριά ψυχολογική διαδικασία στις ψυχές και στο μυαλό όλων μας» υπογράμμισε συμπληρώνοντας πως «ο σεβασμός στη μνήμη όσων μαρτύρησαν εκείνο το καταραμένο βράδυ στην αλλαγή του μήνα στα Τέμπη είναι το πρώτο και ύπατο καθήκον όλων μας.»

Εστιάζοντας στον ρόλο του Κοινοβουλίου στην τραγική συγκυρία  ο Πρόεδρος της Βουλής τόνισε: «Η  Βουλή σε αυτό το κάλεσμα των καιρών, το σπαρακτικό κάλεσμα των καιρών, για διάγνωση, ευθύνη και διόρθωση θα κληθεί να παίξει τον δικό της ρόλο, θα κληθεί να αναλάβει τις δικές της ευθύνες, οι οποίες υπάρχουν και πριν και τώρα και μελλοντικά. Οι ευθύνες και η διόρθωση θα περάσουν και από εδώ μέσα, θα περάσουν από τους Θεσμούς μας, θα περάσουν από την Ολομέλεια, από τις Επιτροπές μας, θα περάσουν, όμως πρωτίστως, από τη συνείδηση καθεμιάς και καθένα από εμάς.»

«Δεν τολμώ να πω ότι ποτέ ξανά δεν θα έχουμε τραγωδίες» τόνισε ο κ. Τασούλας και συνέχισε: «Δεν είναι τόσο απλό να συμβεί αυτό, ιδίως όταν οι παράγοντες είναι πολλοί, τωρινοί, χθεσινοί και πολύπλοκοι. Τολμώ όμως, αντικρίζοντάς σας σήμερα εδώ αυτή τη δύσκολη ώρα και πριν τη σιγή που θα σας καλέσω να τηρήσουμε, να ελπίσω ότι αυτό το χάσμα που άνοιξε, αυτή η τομή που έγινε μέσα στις ψυχές όλων και πρωτίστως των οικογενειών θα γίνει αντιληπτή και το κάλεσμα σε αυτό το τρίπτυχο που μας περιμένει και μας καλεί για διάγνωση, διόρθωση και ευθύνη θα καταφέρουμε να το διαχειριστούμε, θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε. Το οφείλουμε στοιχειωδώς στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, των νέων αυτών ζωών που χάθηκαν βίαια και άδικα. Το οφείλουμε έναντι των  δικών μας λαθών και το οφείλουμε στον όρκο που έχουμε δώσει πριν λίγα χρόνια.»

Ολόκληρη η αναφορά του Προέδρου της Βουλής στην τραγωδία των Τεμπών έχει ως εξής:

«Επιχειρούμε και εμείς, συντετριμμένοι, ως Εθνική Αντιπροσωπεία, όπως όλη η Ελλάδα, όπως όλος ο ελληνισμός, να ξαναπιάσουμε αμήχανα και αδέξια το νήμα από εκεί που τόσο τραγικά κόπηκε πριν ακριβώς μια βδομάδα στην αλλαγή του μήνα. « Έφριξεν η γη και ο ουρανός εκρύβη» για δεκάδες οικογένειες, για δεκάδες οικείους, για δεκάδες τραγικά και βίαια νεκρούς ενός συντριπτικού, απίστευτου, ανείπωτου, αμείλικτου δυστυχήματος.

Και η Βουλή των Ελλήνων, όπως όλος ο ελληνισμός, επισήμως επένθησε, αλλά και ουσιαστικά συνεχίζει αυτή η βαριά ψυχολογική διαδικασία στις ψυχές και στο μυαλό όλων μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν κάποιες στιγμές και κάποια γεγονότα, το συντριπτικό και σπαρακτικό μέγεθος των οποίων δεν μπορούμε άμεσα να το αντικρίσουμε. Δεν μπορούμε καν να το διαχειριστούμε άμεσα. Γι’ αυτό και ο σεβασμός στη μνήμη όσων μαρτύρησαν εκείνο το καταραμένο βράδυ στην αλλαγή του μήνα στα Τέμπη είναι το πρώτο και ύπατο καθήκον όλων μας. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αντικρίζει κανείς τραγωδίες. Τους ξέρουμε, τους έχουμε βιώσει, έχουμε συμπεριφερθεί με τέτοιους τρόπους στο παρελθόν. Αυτή τη στιγμή, όμως, το μέγεθος αυτής της τραγωδίας μάς κάνει κατά κάποιο τρόπο ακόμη και να παραλύουμε και δεν υπερβάλλω, λέω αυτό που νιώθουμε όλοι.

Η Βουλή των Ελλήνων, η νομοθετική λειτουργία δίπλα στην εκτελεστική, δίπλα στη δικαστική οφείλει τώρα, πέραν του σπαραγμού, να κάνει το χρέος της απέναντι σε αυτό το τεράστιο χάσμα που άνοιξε η βραδιά εκείνη πριν μια εβδομάδα ακριβώς. Έχουμε επιλογές. Αυτό που προέχει, όπως ήδη έχει λεχθεί -ψύχραιμα και νηφάλια έχει λεχθεί- από διάφορες πλευρές και από κάποιες αντίθετες ευτυχώς πλευρές, είναι η διάγνωση, η απόδοση ευθύνης και, με κεφαλαία γράμματα, η διόρθωση. Ο τρόπος να γίνει αυτό είναι γνωστός και η Βουλή σε αυτό το κάλεσμα των καιρών, το σπαρακτικό κάλεσμα των καιρών, για διάγνωση, ευθύνη και διόρθωση θα κληθεί να παίξει τον δικό της ρόλο, θα κληθεί να αναλάβει τις δικές της ευθύνες, οι οποίες υπάρχουν και πριν και τώρα και μελλοντικά. Οι ευθύνες και η διόρθωση θα περάσουν και από εδώ μέσα, θα περάσουν από τους Θεσμούς μας, θα περάσουν από την Ολομέλεια, από τις Επιτροπές μας, θα περάσουν, όμως πρωτίστως, από τη συνείδηση καθεμιάς και καθένα από εμάς.

Και η γνώμη μου είναι, η ταπεινή γνώμη μου είναι αυτή τη στιγμή ότι πέρα από τους Θεσμούς, πέρα από τις αρμόδιες Επιτροπές, πέρα από την Ολομέλεια, ο ύψιστος θεσμός αυτή τη στιγμή για το κάλεσμα διάγνωσης, ευθύνης και διόρθωσης είναι η συνείδηση καθενός μας. Μπορούμε να δείξουμε και να νιώσουμε κυρίως -γιατί το να δείξουμε είναι εύκολο, το να νιώσουμε είναι αυτό το οποίο πρέπει να αισθανθεί ο ελληνικός λαός και μπορεί να γίνει αυτό, γιατί είμαι βέβαιος ότι το νιώθουμε- ότι αυτή η τομή που έγινε στη ζωή του έθνους, στη ζωή του λαού μας πριν μια βδομάδα μάς συγκλόνισε όλους.

Παρακαλώ, καλώ και θέλω να ελπίζω, θέλω να είμαι βέβαιος ότι αυτός ο ύπατος θεσμός διάγνωσης, ευθύνης και διόρθωσης που είναι η συνείδηση όλων μας θα αντιληφθεί το χάσμα που άνοιξε εν σχέσει με το χθες και θα συμβάλλει σιγά σιγά, σπαρακτικά, αλλά και γόνιμα ώστε να καλυφθεί.

Δεν τολμώ να πω ότι ποτέ ξανά δεν θα έχουμε τραγωδίες. Δεν είναι τόσο απλό να συμβεί αυτό, ιδίως όταν οι παράγοντες είναι πολλοί, τωρινοί, χθεσινοί και πολύπλοκοι. Τολμώ όμως, αντικρίζοντάς σας σήμερα εδώ αυτή τη δύσκολη ώρα και πριν τη σιγή που θα σας καλέσω να τηρήσουμε, να ελπίσω ότι αυτό το χάσμα που άνοιξε, αυτή η τομή που έγινε μέσα στις ψυχές όλων και πρωτίστως των οικογενειών θα γίνει αντιληπτή και το κάλεσμα σε αυτό το τρίπτυχο που μας περιμένει και μας καλεί για διάγνωση, διόρθωση και ευθύνη θα καταφέρουμε να το διαχειριστούμε, θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε. Το οφείλουμε στοιχειωδώς στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, των νέων αυτών ζωών που χάθηκαν βίαια και άδικα. Το οφείλουμε έναντι των δικών μας λαθών και το οφείλουμε στον όρκο που έχουμε δώσει πριν λίγα χρόνια.

Παρακαλώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των μαρτύρων αυτού του τραγικού δυστυχήματος.

Αιωνία τους η μνήμη!»