Ψήφισμα - διαμαρτυρία

Των δύο Συλλόγων Αποφοίτων Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς (Ιωαννίνων και Αθηνών)

Τα Διοικητικά Συμβούλια των δύο Συλλόγων Αποφοίτων Βελλαϊτών (Ιωαννίνων και Αθηνών), μετά το τελειωτικό ράπισμα της κατάργησης της Σχολής Βελλάς, και την ακολουθήσασα μεταβίβαση της περιουσίας της στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών, εν σπουδή και με τον συνήθη κοινοβουλευτικό τρόπο της εμβόλιμης διάταξης σε άσχετο με τη Σχολή μας νομοσχέδιο, απευθύνουν το παρόν ψήφισμα-διαμαρτυρία προς όλες τις τοπικές αρχές, τους βουλευτές της Ηπείρου, το Υπουργείο Παιδείας και τη Βουλή των Ελλήνων, εκφράζοντας την έντονη αντίδρασή τους και τη δικαιολογημένη αγανάκτησή τους για τους παρακάτω λόγους:

α. Η Σχολή αυτή ιδρύθηκε το 1911 από τον τότε μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνα Βλάχο και έκτοτε μεγαλούργησε διαγράφοντας μια λαμπρή πορεία συνεχούς προσφοράς είτε ως Ιεροδιδασκαλείο παλαιότερα, είτε ως Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία πρόσφατα.

β. Οι απόφοιτοι αυτής, εξακτινωθέντες σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια συνεισέφεραν και συνεισφέρουν τα μέγιστα στην Ελληνική κοινωνία, καταξιωθέντες στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο της χώρας, διαπρέψαντες στους χώρους όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης και όλων των επιστημών, κοσμήσαντες καθηγητικές έδρες Πανεπιστημίων, διακριθέντες στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, καταλαβόντες ανώτατες και ηγετικές θέσεις Δημοσίων Υπηρεσιών και Οργανισμών, καθώς και ύπατα αξιώματα της Ελληνικής Πολιτείας, ου μην αλλά και ως λειτουργοί εις τα της Εκκλησίας και της Θρησκείας τα μέγιστα συμβαλόντες.

γ. Το υπέρ τα εκατό έτη ακμάσαν πνευματικό τούτο καθίδρυμα διαθέτει τεράστια κτηριακά συγκροτήματα, εγκαταστάσεις και λοιπές υποδομές, τα οποία θα εγκαταλειφθοὐν, εάν η Πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς δεν κινηθούν προς την κατεύθυνση ίδρυσης άλλου ισότιμου αντισταθμιστικού ιδρύματος ή Πανεπιστημιακού επιπέδου Σχολής.

δ. Το διπλό τούτο πλήγμα της Πολιτείας (κατάργηση Βελλάς-μεταβίβαση περιουσίας της), πέραν των άλλων, αποδυναμώνει έτι περαιτέρω την κατά τα άλλα «εύανδρο» αποκαλούμενη Ήπειρο, η οποία τίθεται και πάλι στο περιθώριο από την αδιαφορούσα απέναντί της Πολιτεία, παρότι έχει προσφέρει τα πάντα στην Πατρίδα διά των μεγάλων αυτής ευεργετών και έχει κοσμήσει την Αθήνα και όχι μόνον αυτήν με τα γνωστά σε όλους περίτεχνα ευαγή ιδρύματα και τα λοιπά περικαλέστατα κοινωφελή κτήρια και μνημεία. Ουδέποτε όμως ζήτησε να καταργηθούν αυτά και να μεταβιβαστούν οι όποιες περιουσίες τους στην Ήπειρο.

ε. Η κατάργηση της Βελλάς αποτελεί, πέραν των άλλων και ένα είδος απαξίωσης, τόσον απέναντι του μεγάλου ιδρυτή και οραματιστή αυτής Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, όσον και όλων ημών των αποφοίτων, αλλά και απέναντι στην κοινή γνώμη του συνόλου των Ηπειρωτών. Η δε λαμπρή και πανθομολογουμένως ιστορική της διαδρομή δεν μπορεί να παραγραφεί με καμιά διάταξη κανενός νομοσχεδίου, από τις συνειδήσεις και την κοινή γνώμη των Ηπειρωτών.

Κατόπιν αυτών, όλοι εμείς οι απόφοιτοί της, δεν προτιθέμεθα να σιωπήσουμε απέναντι σ’ αυτό το τελειωτικό χτύπημα της Πολιτείας, απέναντι στη βούληση και στην παρακαταθήκη του ιδρυτή της και απέναντι στην αποστέρηση της Ηπείρου από ένα καθόλα ευκλεές καθίδρυμα. Αντίθετα, προτιθέμεθα να αγωνιστούμε με όλα τα νόμιμα μέσα, προς την κατεύθυνση αποκατάστασης του κύρους και της ιστορικής διαδρομής της περιώνυμης αυτής Σχολής, έχοντας και όραμα και υλοποιήσιμες προτάσεις.

Ως εκ τούτου καλούμε όλους τους ύπατους τοπικούς παράγοντες, έστω την ύστατη στιγμή, να συμπράξουν προς την κατεύθυνση αυτή, αιρόμενοι στο ύψος των περιστάσεων, πάνω από τυχόν άλλες σκοπιμότητες ή τυχόν άλλους σχεδιασμούς, ώστε να καταργηθεί αφ’ ενός η διάταξη περί μεταβίβασης της όποιας περιουσίας της, όσο και να προωθηθεί η πρόταση περί ίδρυσης τουλάχιστον ισότιμης ή ανώτατης Πανεπιστημιακής Σχολής.

ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΒΕΛΛΑΪΤΩΝ (ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΘΗΝΩΝ).