«Απλώς… τραβάω φωτογραφίες»
«Απλώς… τραβάω φωτογραφίες»
|
Ο Αμπράνοβιτς θα κάνει και μια διάλεξη αυτό το Σάββατο 8 του μήνα, στα παλιά σφαγεία, μαζί με τον Ιάκωβο Χατζησταύρου, στις 8 το βράδυ. Ταυτόχρονα, στη Δημοτική Πινακοθήκη στην Κοραή, θα ξεκινήσει από τις 6 Ιουνίου η έκθεση με φωτογραφίες του Αμπράνοβιτς υπό τον τίτλο «The greek file» (διάρκεια μέχρι 30 Ιουνιου, 1ος όροφος, εγκαίνια στις 20:00). Ο Αμπράνοβιτς, σίγουρα κεντρική φιγούρα στο φετινό, πολυσυλλεκτικότερο από κάθε άλλη χρονιά φεστιβάλ, ασχολείται με την ταξιδιωτική και αρχιτεκτονική φωτογραφία εδώ και 40 χρόνια και είναι συνεργάτης πολλών εντύπων όπως τα Conde Naste Traveler, Esquire, Vogue, NYT Magazine και Architectural Digest. Έχει φωτογραφήσει επανειλημμένως την Ελλάδα και η έκθεση περιλαμβάνει το σύνολο της δουλειάς του για την χώρα, από το 1988 έως και το 2007. Σήμερα, λίγο πριν την έκθεση και το φεστιβάλ, απαντάει στις ερωτήσεις του «Η.Α.», στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η φωτογραφία για εσάς;
Θα έλεγα ότι είναι κάτι σαν σωτήρας για μένα. Μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη έξω από το Νιού Τζέρσι, μόλις 30 μίλια από τη Νέα Υόρκη, ταυτόχρονα όμως έναν ολόκληρο… κόσμο μακριά της. Προέρχομαι από μια οικογένεια της εργατικής τάξης και ήμουν το πρώτο παιδί της που πήγα στο πανεπιστήμιο. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 17 χρονών και τα χρόνια πριν και μετά από αυτό, ήταν πολύ έντονα. Η φωτογραφία μου παρείχε καταφύγιο. Μου επέτρεψε να δημιουργήσω ο ίδιος πράγματα και να εκφράσω όλα τα συναισθήματά μου. Απελευθέρωσε το στοιχείο της δημιουργίας και έγινε κεντρικό στοιχείο στη ζωή μου, με κράτησε από το να χάσω τον έλεγχο. Έμαθα να βλέπω με νέους τρόπους τα πράγματα γύρω μου και να εξασκώ την πειθαρχία με έναν απόλυτα ασφαλή τρόπο. Με απελευθέρωσε, με λίγα λόγια. Επίσης, είδα τη φωτογραφία ως ένα τρόπο να μάθω καινούργια πράγματα.
Χρώμα ή άσπρο-μαύρο; Η επιλογή γίνεται αυτόματα, στο πρώτο αντίκρισμα του θέματος ή αργότερα;
Α, όλα είναι σχετικά. Προσπαθώ να ταξιδεύω με λίγο εξοπλισμό, συνήθως μόνο μια φωτογραφική μηχανή και ένα φακό. Σε αυτό το ταξίδι στην Ελλάδα, θα τραβήξω φωτογραφίες ψηφιακά και κυρίως έγχρωμα, κάνοντας τη μετατροπή σε ασπρόμαυρο αργότερα. Σε ένα μεταγενέστερο ταξίδι αυτό το καλοκαίρι, θα τραβήξω με ασπρόμαυρο φιλμ. Τα «μπερδεύω» για να κρατάω ζωντανό το ενδιαφέρον μου. Στην πραγματικότητα, δεν έχω κάποια μέθοδο ή κάποιον κανόνα για να τραβάω έγχρωμες ή ασπρόμαυρες φωτό. Απλά… τραβάω φωτογραφίες.
Έχετε ήδη επιλέξει την Ελλάδα ως θέμα. Η τρέχουσα κοινωνική κατάσταση στη χώρα σας «ιντριγκάρει» για μια νέα έκδοση ή και έκθεση;
Η Ελλάδα πάντα μου προκαλεί το ενδιαφέρον. Όπως κάθε άλλη χώρα στον πλανήτη, είναι πάντα σε φάση αλλαγής. Εγώ προσπαθώ να βρω «ελληνικά πράγματα», αυτά που γίνονται όλο και περισσότερο δυσεύρετα, καθώς ο κόσμος και η Ελλάδα ομογενοποιούνται όλο και περισσότερο. Δουλεύω επάνω σε δύο νέα βιβλία, ένα είναι για τα ταξίδια μου τις τελευταίες δύο δεκαετίες και ένα ακόμα με φωτογραφίες της οικογένειάς μου τα τελευταία είκοσι χρόνια. Στο πρώτο, αρκετές φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην Ελλάδα και κρατάω πάντα αρνητικά από όλες αυτές τις φωτογραφίες. Δεν φωτογραφίζω βάσει την τρέχουσα κοινωνική κατάσταση, αλλά ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα. Καθώς φωτογραφίζω, στο πέρασμα των χρόνων, η ελπίδα μου είναι ότι θα προκύψει άλλο ένα βιβλίο πάνω στη χώρα, αλλά όπως και τα άλλα βιβλία που έχω κάνει για την Ελλάδα, θα του πάρει λίγο καιρό για να μου αποκαλυφθεί.
Ποια είναι η κύρια διάσταση ενός στιγμιότυπου; Η στιγμή της φωτογράφησης, η καλλιτεχνική αντίληψη του φωτογράφου για τη στιγμή ή κάτι άλλο;
Η φωτογραφία είναι γενικά μια στιγμιαία αντίδραση σε κάτι. Η δική μου στιγμιαία αντίδραση, οι εσωτερικού τύπου διεργασίες, από τις οποίες εγώ, το μυαλό μου και τα συναισθήματά μου είναι η ικανότητά μου να δω κάτι, μια συγκεκριμένη στιγμή. Το θέμα είναι εκεί, αλλά εκτός εάν εγώ είμαι σε φάση να το δω, η φωτογραφία δεν θα βγει. Γενικά, είναι το πνεύμα και η ιστορία ενός τόπου και πώς πέφτει το φως τη συγκεκριμένη στιγμή. Το φως της Ελλάδας και ο πλούσιος πολιτισμός και η ιστορία της, μου παρέχουν περισσότερες από αυτές τις στιγμές από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος τόπος στον οποίο έχω βρεθεί.
Έχετε έρθει ξανά στην Ήπειρο;
Έκανα ένα θέμα για την Ήπειρο για το Conde Nast Traveler (σ.σ. ταξιδιωτικό περιοδικό) πριν από μερικά χρόνια. Ήταν το πρώτο μου ταξίδι εδώ, καθώς πριν, κυρίως δούλεψα στην Αθήνα και τα νησιά. Μου αρέσει ο συγγραφέας, ο Νίκος Γκατζογιάννης, το βιβλίο του «Ελένη» μου έδειξε ένα κομμάτι της Ελλάδας για το οποίο ήξερα πολύ λίγα. Τότε όμως πέρασα για πολύ λίγο από τα Γιάννενα και κυρίως, έμεινα στο Πάπιγκο και τη χαράδρα του Βίκου. Περιμένω πώς και πώς να περάσω περισσότερο χρόνο εδώ.
Σας ευχαριστώ πολύ
Ευχαριστώ κι εγώ
Ηπειρώτικος Αγών
