25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την καταπολέμηση της βίας εναντίον των Γυναικών
Άλλη μια 25η Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας φτάνει και μας βρίσκει σε ακόμα πιο δυσμενή συγκυρία: με έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό γυναικοκτονιών, με μια εφαρμοζόμενη πολιτική ακραίας φτωχοποίησης της κοινωνίας, των εργαζόμενων, των νέων, των ανέργων, που πλήττει ιδιαίτερα τις γυναίκες, με διαλυμένο κοινωνικό κράτος και με την εξελισσόμενη γενοκτονία ενός ολοκλήρου λαού, του παλαιστινιακού λαού, σε κοινή θέα, που μετράει εκατοντάδες χιλιάδες θύματα γυναικών και παιδιών.
Οι γυναίκες, σε αυτό το πλαίσιο, επιπλέον είναι αντιμέτωπες και με την εργασιακή και μισθολογική ανισότητα, με τις διακρίσεις στην εργασία επιβαρυνόμενες διπλά από την ανεξέλεγκτη εργοδοτική αυθαιρεσία, την οποία ενεργητικά στηρίζει η σημερινή κυβέρνηση, περιστέλλοντας τα εργασιακά δικαιώματα και επιτιθέμενη στα εργατικά συνδικάτα. Ταυτόχρονα η πολιτική διάλυσης των δομών του κοινωνικού κράτους, που εφαρμόζεται όχι μόνο κεντρικά από την κυβέρνηση αλλά και στην αυτοδιοίκηση και στον δικό μας δήμο, με τελευταία πράξη το κλείσιμο δυο παιδικών σταθμών, συμβάλει ουσιαστικά στο βάθεμα των ανισοτήτων και στο κλάδεμα της ανεξαρτησίας των γυναικών, ιδιαίτερα των γυναικών με παιδιά.
Με τον αριθμό των γυναικτονιών και τα περιστατικά έμφυλης βίας στη χώρα να προκαλούν τρόμο, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός μηχανισμός υποστήριξης γυναικών και παιδιών, στεγαστικής αποκατάστασης, οικονομικής και επαγγελματικής στήριξης των θυμάτων. Οι δομές φιλοξενίας θυμάτων έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας είναι εντελώς ανεπαρκείς και υποτυπώδεις, ενώ δεν εξασφαλίζεται για τις γυναίκες η αναγκαία οικονομική στήριξη για να μπορούν να ξεφύγουν από περιβάλλοντα βίας, ιδιαίτερα όταν έχουν παιδιά.
Στον Δήμο μας, τον Δήμο Αρταίων, δεν υπάρχει δομή φιλοξενίας θυμάτων έμφυλης βίας, ενώ παρόλο που εδώ και ένα χρόνο, σαν Δημοτική Παράταξη έχουμε βάλει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο για συζήτηση με προτάσεις, η Δημοτική Αρχή ουσιαστικά δεν φαίνεται να προχωράει σε αυτή την κατεύθυνση. Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι και το γεγονός του ότι ακόμα και οι δομές Συμβουλευτικών Κέντρων των γυναικών λειτουργούν εκτός δημοτικών κοινωνικών δομών, χωρίς μόνιμο προσωπικό, χωρίς δυνατότητα επέκτασης και διεύρυνσης, με περιορισμένο προϋπολογισμό ενώ έχουν ημερομηνία λήξης και στενό πλαίσιο λειτουργίας καθώς είναι χρηματοδοτούμενες αποκλειστικά από ευρωπαϊκά προγράμματα.
Παράλληλα, το πλαίσιο καταγγελιών έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας είναι υποτυπώδες, γραφειοκρατικό, προσαρτημένο αποκλειστικά στην ΕΛΑΣ και αποδεδειγμένα έχει, σε πλείστες περιπτώσεις, οδηγήσει καταγγελίες γυναικών στο συρτάρι.
Σε αυτό το περιβάλλον δεν μπορούμε ούτε να γιορτάζουμε ούτε να μένουμε στις διαπιστώσεις.
Καλούμε την δημοτική αρχή ΑΜΕΣΑ:
-
να ασχοληθεί σοβαρά με το ζήτημα της δημιουργίας και λειτουργία δομής φιλοξενίας για τα θύματα της έμφυλης βίας στον Δήμο μας.
-
να επεκτείνει την λειτουργία και την δραστηριότητα του Συμβουλευτικού Κέντρου σε ολόκληρο το Δήμο, ενισχύοντας το με προσωπικό, με κονδύλια, με αρμοδιότητες
-
να απαιτήσει την μόνιμη πρόσληψη των εργαζόμενων στις δομές και την ένταξη τους στους δημοτικούς οργανισμούς.
-
να απαιτήσει αύξηση των κρατικών χρηματοδοτήσεων και να είναι συμπαραστάτης των εργαζόμενων του Δήμου για αυξήσεις σε μισθούς και εργασιακές συνθήκες που να ανταποκρίνονται στο ότι ζούμε τον 21ο αιώνα.
-
να δημιουργήσει και να λειτουργήσει δημοτική δομή και δημοτικές πολιτικές για την στήριξη με όλους τους τρόπους των θυμάτων έμφυλης βίας
-
αντί να κλείνει παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, να πρωτοστατήσει στο άνοιγμα νέων στηρίζοντας ενεργά τις γυναίκες και τις οικογένειες
-
να δραστηριοποιηθεί ενεργά στον τομέα της ενημέρωσης και της πρόληψης των φαινομένων έμφυλης βίας με καμπάνιες στα σχολεία και στους χώρους εργασίας.
-
να λειτουργήσει επιτέλους την Δημοτική Επιτροπή Ισότητας, η οποία μέχρι τώρα είναι μια απόφαση δημοτικού συμβούλιου στα χαρτιά.
Καλούμε τις γυναίκες να συνεχίσουν να αγωνίζονται, να μην σιωπούν, να μην υπαναχωρούν, να απαιτούν ίσα δικαιώματα, να μην αφήνουν αναπάντητες τις ανισότητες και τον σεξισμό.
Ο αγώνας συνεχίζεται - Καμιά δεν είναι μόνη της.-
