ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ: Μια ιστορία χαμένων ευκαιριών…
Μια ιστορία χαμένων ευκαιριών…
Στο πέρασμα των αιώνων, η ιστορία έχει γράψει για την Παραμυθιά (όπως και πολλές άλλες περιοχές ανά την Ελλάδα), μια τεράστια λίστα από χαμένες ευκαιρίες, από λανθασμένες τακτικές και από τραγικά λάθη που στο πέρασμα των χρόνων έχουν αναγνωριστεί από όσους τα προκάλεσαν.
Θα μείνουμε στην πρόσφατη ιστορία και σε 6 περιπτώσεις που αποδεικνύουν πως η εύκολη ανθρώπινη παρέμβαση, αποδεικνύεται εμπόδιο στην ανάπτυξη της Παραμυθιάς.
Δεν μας ενδιαφέρει η ονοματολογία, αλλά η ιστορία που αποδεικνύει τις αυτοκαταστροφικές μας τάσεις.
Ο παραδοσιακός οικισμός.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 η Παραμυθιά χαρακτηρίζεται παραδοσιακός οικισμός. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το παραδοσιακό και ιστορικό χρώμα της πόλης, θα διατηρηθεί και θα αναδειχτεί έτσι ώστε τα καλντερίμια, τα πλακόστρωτα και κυρίως η περιοχή που σήμερα ορίζει το ιστορικό κέντρο, θα παρέμεινε ως έχει. Με τρακτέρ και μαύρες σημαίες αντέδρασαν ορισμένοι σε συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην τότε νομαρχία. Ζητούσαν και δυστυχώς πέτυχαν την απόσυρση του χαρακτηρισμού της Παραμυθιάς από παραδοσιακό οικισμό, ώστε να υπάρχει ανάπτυξη στην περιοχή μέσω των κατασκευαστικών δραστηριοτήτων. 30 χρόνια περίπου μετά, όχι απλά έχει αποδειχτεί το λάθος τους αλλά έχει αναγνωριστεί και από τους ίδιους.
Το κτήριο της νομαρχίας.
Στην Παραμυθιά προτάθηκε να κατασκευαστεί το κτίριο της νομαρχίας Θεσπρωτίας.. Άλλωστε στην ουσία η Ηγουμενίτσα τότε δεν υπήρχε. Και όμως εμείς δεν τους δώσαμε το οικόπεδο που απαιτούταν και ένας μεγάλος και διορατικός Ηγουμενιτσιώτης, αντέδρασε άμεσα και παραχώρησε το σημερινό χώρο όπου βρίσκεται το κτήριο της ΠΕ Θεσπρωτίας.
Το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Βρέλλη.
Ο μεγάλος Παύλος Βρέλλης, πρότεινε να ιδρύσει το γνωστό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων στην Παραμυθιά. Η παροιμιώδης απάντησή μας «έλα μωρέ με τις πλαστικές τις κούκλες» σε συνδυασμό με τις τότε πολιτικές συνθήκες, είχε τα γνωστά επακόλουθα της φυγής του αείμνηστου πλέον Παύλου Βρέλλη και την ίδρυση του μουσείου του στα Ιωάννινα.
Η επαφή με το Βούλγαρη.
Οι χειρισμοί μας στην πρόθεση των απόγονων του ευεργέτη μας Σωτήριου Βούλγαρη, να δημιουργήσουν στο χώρο του δημοτικού σχολείου ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, ήταν ένα τεράστιο φιάσκο. Θα πρέπει να σημειωθεί πως τεράστιες ευθύνες έχει και το υδροκέφαλο γραφειοκρατικό κράτος μας και πιο συγκεκριμένα ο οργανισμός σχολικών κτηρίων που δεν έδωσε ποτέ το πράσινο φώς στην υλοποίηση του τολμηρού αυτού εγχειρήματος. Και εμείς όμως εδώ στην Παραμυθιά χειριστήκαμε το θέμα τελείως λανθασμένα προσπαθώντας να υποδείξουμε εμείς τις παρεμβάσεις. Ετσι το φιάσκο ήρθε παρα τις φιλοτιμες προσπάθειες του αείμνηστου Δημάρχου μας να σώσει την κατάσταση.
Το εθνικό στάδιο.
Προτάθηκε η δημιουργία εθνικού σταδίου στην Παραμυθιά. Ούτε αυτό μας άρεσε. Απορρίφτηκε για ανεξήγητους λόγους η πρόταση και το εθνικό στάδιο έγινε στους Φιλιάτες. Εμείς αρκεστήκαμε στο σημερινό στάδιο 49 προκρίτων με τον λόγκο που μετά από πολλά χρόνια έγινε μια υποτυπώδη κερκίδα.
Το παράρτημα της ανώτατης σχολής καλών τεχνών.
Πρόσφατη ιστορία και αυτή με πολλές άγνωστες πτυχές. Η Ανώτατη σχολή καλών τεχνών, πρότεινε την δημιουργία καλλιτεχνικού σταθμού στην Παραμυθιά. Μιλάμε για πανεπιστημιακό τμήμα στην πόλη μας. Φοιτητές της ΑΣΚΤ θα βρισκόταν ανά διαστήματα στην Παραμυθιά στα πλαίσια των διδακτικών δράσεων και θα φοιτούσαν σε συγκεκριμένες ενότητες. Ταυτόχρονα προτάθηκε το ίδιο και στο Ζαγόρι. Από τότε έχουν περάσει 10 χρόνια, στην Παραμυθιά δεν έχει υπάρξει καμία εξέλιξη και φυσικά στο Ζαγόρι, λειτουργεί κανονικά.
Οι 6 αυτές περιπτώσεις ειναι μονο λίγες απο την λίστα των χαμένων ευκαιριών και είναι ενδεικτικές του τρόπου που αντιμετωπίσαμε μεγάλα ζητήματα για τον τόπο. Αν το πάθημα μας γίνει μάθημα τότε μπορούμε να ελπίζουμε…
http://www.paramythia-online.gr
