Τόσο το χειρότερο για εμάς, όχι για την πραγματικότητα

«Επικίνδυνα τα χημικά», «ψεκάζουν με ληγμένα χημικά», «πρέπει να καταργηθεί η

χρήση τους», «αντίκειται σε διεθνείς συμβάσεις». Αυτά και άλλα πολλά άλλα έλεγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όταν η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου έριχνε τα χημικά με τους τόνους στους «αγανακτισμένους» και διέλυε την «Κλεμμένη Άνοιξη» (Κάισα Έκις Έκμαν).

Τα ίδια επαναλάμβαναν όταν τα ΜΑΤ και οι ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας ψέκαζαν εν ψυχρώ τον Μανώλη Γλέζο και τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και σε διάφορες άλλες περιστάσεις, όταν θύματα ήταν γέροντες που διαμαρτύρονταν για τις συντάξεις τους. 

Ανεξαρτήτως εάν το επιχειρησιακό σχέδιο που εφαρμόστηκε σήμερα ήταν έτσι ή αλλιώς, ανεξαρτήτως εάν κάποιος ανεγκέφαλος επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων έδωσε τη διαταγή, αλλά και σε κάθε περίπτωση του όποιου «ανεξαρτήτως», υπάρχει μια αναντίλεκτη πραγματικότητα: η αντικειμενική πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης για τη δράση της ΕΛ.ΑΣ, αλλά και για τη συνεχιζόμενη χρήση χημικών δι' ασήμαντον αφορμήν. 

Σε δύο συνεχόμενες ημέρες υπήρξε χρήση χημικών: χθες στην Καισαριανή και σήμερα εναντίον των συνταξιούχων. Ο πρωθυπουργός δεν αρκεί να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του στον αρμόδιο υπουργό. Δεν αρκεί καν να του ζητήσει την παραίτησή του.

Ήδη η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει για το συγκεκριμένο θέμα και να μην υπάρχει καν σήμερα θέμα συζήτησης. 

Μπορεί να λέγονται πολλά για (ακροδεξιούς) θύλακες στην αστυνομία, αλλά και για «προβοκάτσιες», όμως όλα αυτά δεν απαλλάσσουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό από τις ευθύνες τους.

Τα πράγματα είναι απλά και εάν κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε, τόσο το χειρότερο για εμάς και όχι για την πραγματικότητα. Απ' αυτά τα απλά πράγματα κρίνεται ο καθένας και όχι μόνο από τα «μεγάλα και τα σημαντικά». Πολύ δε περισσότερο αυτό ισχύει για την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά».

http://www.efsyn.gr