Ανάπτυξη, την ασφάλεια και την κοινωνική δικαιοσύνη

Πέρα από τα «σύνορα» της μεγαλοστομίας και των βαρύγδουπων δηλώσεων, η χώρα μας βυθίστηκε στη σημαντικότερη οικονομική κρίση της μεταπολιτευτικής περιόδου.

Μόλις τα τέσσερα πρώτα χρόνια της μνημονιακής περιόδου η Ελλάδα έχασε το 25% του ΑΕΠ της, ενώ και αυτή τη στιγμή που υποτίθεται πως απελευθερωθήκαμε από τα δεσμά των μνημονίων, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι πλέον στο 67% του μέσου όρου της Ε. Ε. των «28», από 93% που καταγράφηκε το 2008.

Τα 2, 2 εκατομμύρια ανασφάλιστοι δεν έχουν μειωθεί, τα ποσοστά ανεργίας αγγίζουν το 21, 4% ενώ οι ευέλικτες μορφές εργασίας έχουν κατακρεουργήσει τις κλαδικές και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας παρέχοντας μισθούς πείνας και εξαθλίωσης.

Ενδεικτικό είναι ότι το 34, 5% του πληθυσμού –το υψηλότερο της δεκαετίας- ζει ανάμεσα στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Η φυγή των νέων στο εξωτερικό έχει εξελιχθεί σε μάστιγα για τη χώρα μας, παραμένοντας μία ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί καθημερινά.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις που δε μπόρεσαν να επιβιώσουν από τη λαίλαπα της φοροεπιδρομής –χαρακτηριστικό είναι ότι το 31, 35% από τις επαγγελματικές στέγες είναι ανενεργές, ενώ το 50% από τις 167. 000 μικρές επιχειρήσεις είναι υπό καθεστώς πτώχευσης– δεν συνθέτουν την εικόνα μίας υγιούς Ευρωπαϊκής χώρας.

Από τα δεινά τα οποία γιγαντώθηκαν μεσούσης της οικονομικής κρίσης είναι η εγκληματικότητα, η οποία πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις «διανθισμένη» με τρομακτικές δόσεις βιαιότητας που πραγματικά σοκάρουν.

Τα στοιχεία της εγκληματικότητας είναι ενδεικτικά. Κάθε μήνα στη χώρα μας σημειώνονται 6. 200 διαρρήξεις, από τις οποίες οι 1. 730 είναι σε σπίτια, οι 1. 575 σε ΙΧ, οι 480 σε μετρό και λεωφορεία, ενώ οι 770 αφορούν σε μικροκλοπές σε ανοικτούς χώρους.

Όσον αφορά στην Αττική, στο κέντρο της Αθήνας σημειώνονται κάθε μήνα περίπου 1. 600 κλοπές με τις περισσότερες να καταγράφονται στην Ακρόπολη, τα Πετράλωνα και το Σύνταγμα, ενώ πολλές λαμβάνουν χώρα σε σταθμούς του μετρό και του ΗΣΑΠ.

Έντονο προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι λόγω παρέλευσης του 18μήνου πολλά μέλη συμμοριών συλλαμβάνονται ακόμη και 2-3 φορές, όμως έπειτα από μια πάροδο κατά μέσο όρο 2-6 ετών αφήνονται ελεύθεροι με τους περισσότερους να επιστρέφουν «δριμύτεροι» στην εγκληματική δράση.

Τελικά, αυτό που αποδεικνύεται περίτρανα, είναι πως η πολιτική όλων των κυβερνώντων κομμάτων, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, απέτυχε παταγωδώς.

Η διαπλοκή, η έλλειψη αξιοκρατίας, οι κοινωνικές ανισότητες που αμβλύνθηκαν, η κατάχρηση εξουσίας, οι λανθασμένες οικονομικές συνταγές, οι φήμες, οι ενδείξεις –κάποιες φορές και οι αποδείξεις για κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος– οδήγησαν σε φαύλο κύκλο μία ολόκληρη κοινωνία.

Η έκρηξη πολιτικών και επιχειρηματικών σκανδάλων, ο χορός των εκατομμυρίων ευρώ την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ψυχορραγεί, η προκλητική φοροδιαφυγή των πλουσίων και ισχυρών, το αίσθημα της ατιμωρησίας ή της ευνοϊκότερης μεταχείρισης των δυνατών ή των επωνύμων ή των πολιτικών που ακόμη και να πιαστούν με τη «γίδα στην πλάτη», όπως λέει ο σοφός λαός συνήθως κάτι συμβαίνει και τη γλυτώνουν, αφού βέβαια έχουν εκπαιδευτεί στο να μην αφήνουν ανιχνεύσιμα ίχνη.

Σε αυτό το σημείο θέλω να επισημάνω πως εμείς στην Ελληνική Λύση δεν είμαστε έτσι. Εγώ δεν είμαι έτσι. Ούτε είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Έχω ήδη μία επιτυχημένη καριέρα στον τραπεζικό τομέα, μέσα από την οποία μπορώ να δώσω υλοποιήσιμες και πρακτικές λύσεις σε μία ευρεία γκάμα προβλημάτων και προκλήσεων που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του ο Έλληνας πολίτης.

Η Ελληνική Λύση έχει στρατηγικό σχέδιο, ικανό να βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα, μέσω στρατηγικών λύσεων, όπως:

• Σημαντικές φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγή για τα πρώτα δύο χρόνια σε όποια επιχείρηση επιλέξει να κάνει επενδύσεις υψηλού ρίσκου και υψηλής απόδοσης.

• Δημιουργία ανεξάρτητου γραφείου επενδύσεων και επιχειρηματικότητας.

• Δημιουργία σχεδίου ολοκληρωμένης οικονομικής υποστήριξης σε νέες επιχειρήσεις και επενδύσεις.

• Δημιουργία φιλικού συστήματος προς τον επιχειρηματία και τον αγοραστή απαλλαγμένο από αγκυλώσεις

• Θέσπιση χαμηλού φορολογικού συντελεστή ύψους 8% σε όλες τις νέες επιχειρήσεις και σε κάθε νέα επιχείρηση που επενδύει τα χρήματά της ξανά στην Ελλάδα για δέκα χρόνια.

• Ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

• Κατάθεση αναπτυξιακού προγράμματος με έμφαση στη βιομηχανία.

• Άμεση ολοκλήρωση των έργων υποδομής στη χώρα που εκκρεμούν.

• Παραγωγή πλούτου από τρείς βασικούς πυλώνες της οικονομίας: από τον πρωτογενή τομέα, τη ναυτιλία, και τον τουρισμό.

• Συνολική ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Όσον αφορά στην ασφάλεια του πολίτη, δηλαδή ένα μείζον ζήτημα και αναφαίρετο συνταγματικό του δικαίωμα, έχω να σας προτείνω τα εξής:

• Αύξηση της αστυνόμευσης ιδιαίτερα στις περιοχές με οξυμένη εγκληματικότητα, όπως σε πάρα πολλές γειτονιές της Α’ Αθήνας.

• Επαναπροσδιορισμός των Κανόνων Εμπλοκής, κυρίως του προσωπικού της ΕΛΑΣ λόγω του συνεχώς οξυνόμενου προβλήματος των μεταναστών και των παραβατικών ενεργειών τους, εναντίον Ελλήνων πολιτών.

• Αναδιοργάνωση της ΕΥΠ σύμφωνα με διεθνή πρότυπα.

• Συνεργασία τόσο των Σωμάτων Ασφαλείας όσο και της ΕΥΠ σε θέματα εκπαίδευσης, υλικών αλλά και σε επιχειρησιακό επίπεδο.

• Αξιοκρατικά και αντικειμενικά κριτήρια σε τοποθετήσεις, μεταθέσεις, προαγωγές και απαγόρευση κομματικών ή άλλων παρεμβάσεων.

Σχετικά με την κοινωνική δικαιοσύνη, ένα δημόσιο αγαθό το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο στην ευημερία των πολιτών και ευρύτερα στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους, θεωρούμε καταρχήν, ότι επιβάλλεται η αλλαγή νομοθετικού πλαισίου σχετικά με νόμους που είναι αργοί, αναποτελεσματικοί και περίπλοκοι, όπως και η απολύτως ισότιμη μεταχείριση όλων των πολιτών ανεξαιρέτως.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο προτείνουμε άμεση κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και του νόμου «περί ευθύνης υπουργών» [άρθρο 86 του Συντάγματος], και αλλαγή του νόμου περί ισόβιας κάθειρξης, δηλαδή η ισόβια κάθειρξη να είναι εφ’όρου ζωής, και όχι 25 έτη.

Εξυπακούεται ότι σε ένα έννομο και εύρυθμο κράτος –στο οποίο στοχεύουμε– η τήρηση και η διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, η δημιουργία θέσεων απασχόλησης, οι αξιοπρεπείς αμοιβές, η ενδυνάμωση του τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και η απάλειψη των ανισοτήτων και των αδικιών, συμβάλλουν στη δημιουργία συνεκτικών και κοινωνικά δικαιότερων κοινωνιών, και άρα υγιών και ευτυχισμένων πολιτών.