Είναι φυλλοβόλος θάμνος ή δένδρο, ανήκει στην οικογένεια των Πουνικοειδών (Punicaceae). Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες θέσεις και σχετικά ξηρά εδάφη. Φυτεύεται σε ομάδες και ελεύθερους φράχτες. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα.

Δέντρο ανθεκτικό, σπάνια προσβάλλεται από παράσιτα. Συνήθως φέρει πολλαπλά στελέχη και μπορεί να αναπτυχθεί σε 3-5μ. ύψος. Τα λεπτά κλαδιά ξεκινούν κατακόρυφα και γέρνουν με χάρη προς τα έξω. Οι ακλάδευτοι θάμνοι έχουν σαφώς γυρτή ή σε σχήμα σιντριβανιού μορφή. Τα φύλλα είναι γυαλιστερά και έχουν μήκος οκτώ εκατοστά. Οι ροδιές έχουν όμορφα πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια σε σχήμα τρομπέτας με πτυχωτά πέταλα. Τα άνθη έχουν μήκος πέντε εκατοστά είναι συχνά διπλά και ανθίζουν για μεγάλο διάστημα το καλοκαίρι.

Τα φρούτα της ροδιάς είναι σφαιρικά με διάμετρο 5-10 εκατοστά και είναι γυαλιστερά κοκκινωπά ή κιτρινωπά όταν ωριμάσουν. Ο κάλυκας του καρπού βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του κλαδιού και έχει σχήμα κορώνας. Τα φρούτα είναι γεμάτα με τραγανούς σπόρους οι οποίοι είναι καλυμμένοι με ένα χυμώδη όξινο πολτό και όλοι μαζί περιβάλλονται από μία κιτρινωπή μεμβράνη. Οι σπόροι, ο χυμός και ο πολτός τρώγονται, αλλά η κιτρινωπή μεμβράνη είναι πολύ στυπτική.

Φαρμακευτικές ιδιότητες:

Tο άξιο σεβασμού ρόδι τελευταία έχει γίνει πολύ της μόδας. Στις HΠA τους τελευταίους 18 μήνες, κυκλοφόρησαν πάνω από 475 νέα τρόφιμα και ποτά ροδιού. Kι αυτό αναντίρρητα δείχνει πως το ενδιαφέρον έχει εκτιναχθεί. η ροδιά, προσφέρει για κατανάλωση ένα φρούτο το οποίο έχει μία ισορροπημένη και ποικίλη περιεκτικότητα πολλών ευεργετικών για την υγεία συστατικών. Aκριβώς αυτός ο συνδυασμός συστατικών ενδεχομένως κρύβει το μυστικό των εξαιρετικών αποτελεσμάτων και όχι το εκχύλισμα ιδιαίτερων μεμονωμένων συστατικών όπως το κηκιδικό οξύ - αν και αυτό το συστατικό έχει δώσει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα σε κλινικές έρευνες. Tο μεγαλύτερο μέρος της χημικής ανάλυσης των ροδιών έχει εστιάσει στον χυμό, τον φλοιό/περικάρπιο και το έλαιο των σπόρων. O χυμός/φρούτο περιέχει μεγάλες ποσότητες υδρολυτικής ταννίνης, ιδίως κηκιδικής ταννίνης (γαλλικό οξύ και κηκιδικό οξύ) ανθοκυανίνες  (κυανούχο άλας, δελφινίδες, πελαργονιδίνες) καθώς και φαινολικά οξέα (κηκιδικό οξύ, καφεϊκό οξύ και χλωρογενικό οξύ). Tο περικάρπιο-επισπέρμιο είναι επίσης πλούσιο σε υδρολυτικές ταννίνες.Όταν συνθλίβουμε ολόκληρο το φρούτο ο χυμός που βγαίνει έχει πολύ μεγαλύτερη περιεκτικότητα πολυφαινολών από εκείνη του επισπερμίου. O φλοιός περιέχει επίσης λουτεολίνη, κερκετίνη, καιμπφερόλη και ηλιανθίνη. Tο έλαιο των σπόρων περιέχει περίπου 63,5 τοις εκατό  punicic acid(*) - ένα σπάνιο ακόρεστο λιπαρό οξύ 18 δεσμών άνθρακα (από άποψη δομής σχετίζεται με το συζυγές λινολενικό οξύ). Σύμφωνα με μία πηγή ο σπόρος έχει την μεγαλύτερη περιεκτικότητα οιστρογόνων του φυτικού βασιλείου-περίπου 17 mg/kg αποξηραμένου σπόρου. O χυμός του ροδιού ανά τους αιώνες έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση διαφόρων νόσων. Στην αρχαία Ελλάδα οι γιατροί το χρησιμοποιούσαν σαν αντιφλεγμονώδες , κατά της ελμινθίασης (σκουλήκια των εντέρων) και αντιβηχικό. Χρησιμοποιείτο επίσης για την θεραπεία της χρόνιας διάρροιας και δυσεντερίας. Στη Γεωργία, χρησιμοποιείται επίσης και σαν αποφρακτικό του βλεννογόνου, για την θεραπεία αιμορραγιών, νυχτερινές εφιδρώσεις και διάρροια.   Έχει χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση της τριχοφυΐας και βοηθά στην πρόληψη της αρτηριοσκλήρυνσης, άσθματος, αμυγδαλίτιδας και βρογχίτιδας εκχύλισμα του ροδιού αναμεμειγμένο με εκχύλισμα αλόης έχει χρησιμοποιηθεί για την διέγερση της ανάπλασης των οστών. Τελευταία χρησιμοποιείται με επιτυχία στην θεραπεία εγκαυμάτων. Tο πιο συναρπαστικό στην εποχή μας είναι η ανακάλυψη ότι τα ρόδια περιέχουν εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες του αντικαρκινικού φαινολικού κηκιδικού οξέος. Tο ρόδι είναι ένα από τις μεγαλύτερες γνωστές πηγές κηκιδικού οξέος, ενός ισχυρού αντιοξειδωτικού και αντικαρκινικού φυτοχημικού οι ιδιότητες του οποίου έχουν περιγραφεί σε περισσότερες από 500 μελέτες που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία 40 χρόνια. Oι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του ροδιού είναι αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση άλλων προβλημάτων υγείας στις οποίες περιλαμβάνονται η αρτηριοσκλήρυνση, η φλεγμονή αρτηριών και καρδιάς και η υπέρταση. Αυτές οι ιδιότητες είναι επίσης ευεργετικές για την προστασία του ήπατος και των νεφρών από την βλάβη που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες, την αντιμετώπιση των βακτηρίων και την ενίσχυση της δράσης άλλων αντιοξειδωτικών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα εργαστηριακών μελετών:

· το εκχύλισμα ροδιού μπορεί να προλάβει τον καρκίνο του προστάτη ή να επιβραδύνει την εξάπλωσή του

· το εκχύλισμα του ροδιού μπορεί να εμποδίσει τα ένζυμα που συμβάλλουν στην οστεοαρθρίτιδα, επιβαρύνοντας την φθορά των χόνδρων

· κατανάλωση χυμού ροδιού κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να συμβάλλει στην μείωση του κινδύνου εγκεφαλικών κακώσεων στα βρέφη

· συμπυκνωμένος χυμός ροδιού βελτιώνει την παρουσία λιπιδίων σε διαβητικούς ασθενείς με υπερλιπιδαιμία και μπορεί να βελτιώσει τους παράγοντες που ευθύνονται για τις καρδιακές παθήσεις

· κατανάλωση χυμού ροδιού επί τριετία από ασθενείς με στένωση της καρωτιδικής αρτηρίας μειώνει την κοινή πάχυνση του εσωτερικού της καρωτίδας, την πίεση του αίματος και την οξείδωση LDL

· ο χυμός ροδιού μπορεί να έχει θετική επίδραση κατά της νόσου Aλτσχάιμερ.

Περισσότερα

Η ροδιά θεωρείται το παλαιότερο καλλιεργούμενο καρποφόρο δέντρο. Είναι ενδημικό της περιοχής μεταξύ του Ιράν και της βόρειας Ινδίας και έχει καλλιεργηθεί από τα αρχαία χρόνια σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου μέχρι την Ινδία, όπου καλλιεργείται ακόμα και σήμερα σε μεγάλες ποσότητες. Το φυτό είχε χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους όπως για χυμό, ποτό (γκρεναντίνη), βαφές, μελάνια, δεψικό οξύ για δέρματα (ταννίνη) και μία ποικιλία από ιάματα για διάφορες ασθένειες.Το όνομα του γένους Punica έχει λατινική ρίζα. Punica ήταν το ρωμαϊκό όνομα για την Καρχηδόνα από όπου οι καλύτερες  ροδιές ήρθαν στην Ιταλία. Οι Φοίνικες και οι Αραβες έμποροι σύστησαν την ροδιά σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Τα ρόδια χρησιμοποιήθηκαν με πολλούς τρόπους, όπως γίνεται και σήμερα. Ήταν απαραίτητο στοιχείο στην Αιγυπτιακή μυθολογία και τέχνη, εκθειάζονται στην Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου και στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ και μεταφέρονταν από τα καραβάνια στην έρημο χάρη του δροσιστικού χυμού τους. Στην ελληνική μυθολογία, ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη μεταφέροντάς την στον Κάτω Κόσμο. Της πρόσφερε ένα ρόδι από το οποίο αυτή έφαγε λίγα μόνο σπόρια  Αυτό την καταδίκασε να περνά το μισό χρόνο του έτους με τον Πλούτωνα (χειμώνας) και τον άλλο μισό με τους ζωντανούς στον Επάνω Κόσμο (καλοκαίρι). Οι ροδιές απεικονίζονταν στα Καρχηδονιακά και τα Φοινικικά παράσημα και στην πίσω πλευρά των νομισμάτων του νησιού της Ρόδου. Στην ελληνική μυθολογία η ροδιά κατέχει περίοπτη θέση και συμβολίζει τη γονιμότητα και την αφθονία. Το φρούτο ήταν αφιερωμένο στην Ήρα, η οποία παριστάνεται πάντα στα γλυπτά να κρατά μία ροδιά. Οι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Θεόφραστος, αναφέρουν τη ροδιά με το όνομα "ρόιο" και ο Διοσκουρίδης παραθέτει τις φαρμακευτικές ιδιότητες από τα διάφορα μέρη του φυτού.