Η προσέλευση δασκάλων, γονέων, μαθητών και φοιτητών ήταν πολύ μεγάλη, με αποτέλεσμα να μη γίνει εφικτή η «φιλοξενία» όλων εντός της αίθουσας, προκαλώντας την αμηχανία των διοργανωτών. Από τους επισήμους, το παρών έδωσαν μεταξύ άλλων ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Καψάλης, η νέα περιφερειακή διευθύντρια Εκπαίδευσης Δώρα Χουλιάρα και ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης Παντελής Κολόκας. Όλοι τους στους χαιρετισμούς μετέφεραν την πλήρη επίγνωσή τους για τις διαστάσεις που παίρνει η σχολική βία, με τον κ. Καψάλη να εκφράζει την άποψη ότι επιβάλλεται η λήψη μέτρων, κυρίως εκπαιδευτικών, που θα οδηγήσουν στον περιορισμό του φαινομένου το οποίο, όπως είπε, πλήττει και παρεμποδίζει την εκπαιδευτική διαδικασία.
Μεγάλο μέρος της ημερίδας αφιερώθηκε στην εξήγηση του φαινομένου της σχολικής βίας, αλλά και στις μορφές της. Σχετικές τοποθετήσεις έκαναν ο καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Νίκος Παναγιωτόπουλος, η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ελένη Σιάνου-Κύργιου και ο αναπληρωτής καθηγητής Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Νικολάου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ημερίδας, βασικός ομιλητής επί του θέματος θα ήταν και ο καθηγητής Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Πανούσης, ο οποίος όμως δεν παραβρέθηκε λόγω έκτακτων βουλευτικών του υποχρεώσεων.
Ο κ. Παναγιωτόπουλος στην ομιλία του άσκησε σκληρή κριτική στον τρόπο με τον οποίο έχει πορευτεί μέχρι σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα. «Ενώ ιδεατά το σχολείο είναι χώρος ενσωμάτωσης, στην πράξη γίνεται ένας χώρος διαφοροποίησης. Το σχολείο, μεταχειριζόμενο άνισα άτομα με τον ίδιο τρόπο, επιτρέπει την παραγωγή και την έξοδο από αυτών άνισων ατόμων» τόνισε. Ανέφερε δε ότι εντός του σχολείου υπάρχουν μηχανισμοί ενδυνάμωσης των ανισοτήτων –απαραίτητου υπόβαθρου για τη σχολική βία. «Πρόσφατες έρευνες στην Αμερική έδειξαν ότι οι δάσκαλοι και κυρίως οι δασκάλες απευθύνονται στα παιδιά των οποίων το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον αντιστοιχεί στο δικό τους. Είναι αυτό που αποκαλούμε στη σχολική κοινότητα ‘συμπάθεια» υπογράμμισε. Όσο για το αν το σχολείο διπλασιάζει τις όποιες ανισότητες, ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε με σιγουριά ότι «σε κάθε περίπτωση τις καθιερώνει, τις επικυρώνει και βάζει τη σχολική σφραγίδα πάνω στις διαφορές». Συμπλήρωσε δε ότι «τα εκπαιδευτικά συστήματα έχουν μετατραπεί στη βάση για τη χρόνια κατηγοριοποίηση των ατόμων». Για τον καθηγητή, η όποια παρέμβαση για τη διαχείριση του όλου ζητήματος εκ μέρους της πολιτείας πρέπει να είναι σοβαρή: «Η πραγματική ενασχόληση προϋποθέτει πολιτικές των οποίων τα αποτελέσματα θα δούμε μετά από δεκαετίες».
Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Σιάνου αναφέρθηκε στους φόβους για αύξηση της σχολικής βίας λόγω της οικονομικής κρίσης. «Η οικονομική κρίση προκαλεί απρόβλεπτους μετασχηματισμούς και συγκρούσεις στην κοινωνία και συνοδεύεται από κοινωνική κρίση. Η Ελλάδα ζει τη μετάβαση από την κοινωνία της προόδου στην κοινωνία της παρακμής» τόνισε προσθέτοντας ότι η εκπαίδευση δεν εξαιρείται από αυτή τη μετάβαση. «Η επίδραση της κοινωνικής κρίσης εκδηλώνεται παντού, όπως στην αύξηση των φαινομένων σχολικής βίας η οποία ασκείται στους μαθητές-θύματα και μερικές φορές και στους εκπαιδευτικούς» ανέφερε. Πρόσθεσε δε ότι πέρα από τις ψυχολογικές συνέπειες, υπάρχουν οι κοινωνικές συνέπειες: «Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ερευνών, πολλοί μαθητές, θύματα της σχολικής βίας, δείχνουν αδιαφορία για τη μάθηση ή εγκαταλείπουν το σχολείο».
Η ημερίδα συνεχίστηκε με τις υπόλοιπες εισηγήσεις, μέρος των οποίων έδωσε έμφαση στη σχολική διαμεσολάβηση ως προσέγγιση μιας διαδικασίας εναλλακτικού ειρηνικού τρόπου επίλυσης της σχολικής βίας και των διαφορών μεταξύ των μαθητών. Η σχολική διαμεσολάβηση είναι μια δομημένη διαδικασία κατά την οποία δύο ή περισσότερα άτομα τα οποία έχουν τσακωθεί και βρίσκονται σε σύγκρουση με τη βοήθεια ενός τρίτου ατόμου, του διαμεσολαβητή, συζητούν το πρόβλημά τους και προτείνουν λύσεις.

Πηγή: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ