Δεν ήταν η πιο δύσκολη

υπόθεση, να βοηθηθούν κάποιοι

άνθρωποι που αντιμετώπιζαν

προβλήματα...

  

Όταν εμείς φωνάζαμε για τους πέντε έξι προβληματικούς τύπους, που κυκλοφορούσαν στο κέντρο της πόλης και δημιουργούσαν προβλήματα στους πάντες και την ίδια ώρα κατέστρεφαν την ζωή τους, κάποιοι εξυπνάκηδες βγήκαν και είπαν, πως τα βάζουμε με άτομα που έχουν προβλήματα και άλλες τέτοιες αηδίες, που τις εφευρίσκουν, όσοι θέλουν να κάνουν εντύπωση και δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν το δάχτυλό τους, επί τον τύπον των ήλων. Γνωστά αυτά, μπορεί να μην είναι χρήσιμο, να μας απασχολούν.

Η ιστορία έχει σημασία και πρέπει να καταγραφεί. Μετά τα συνεχή δημοσιεύματα της «Γ», κάποιοι στην Αστυνομία ευαισθητοποιήθηκαν και έπραξαν αυτό που ορίζει η λογική και η νομοθεσία. Με την άδεια του εισαγγελέα, οι ασθενείς (έτσι τους χαρακτηρίζαμε κι εμείς τότε, αλλά αυτό δεν αναιρεί την έννοια του προβληματικού) οδηγήθηκαν στην Ψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Ιωαννίνων, όπου με ειδική θεραπεία, απ’ την αρχή έδειξαν ότι μπορούν να γίνουν καλά, όσο καλά δηλαδή μπορεί να επιτρέπει και η ασθένεια.

Η εικόνα των ανθρώπων αυτών, καμία σχέση δεν έχει μ’ αυτή που παρουσίαζαν, όταν έσπαζαν ότι έβρισκαν μπροστά τους και ήταν απειλή για όποιον κυκλοφορούσε στην πόλη και δεν γνώριζε με ποιους είχε να κάνει… Τα περιστατικά είναι γνωστά και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε.

Τι απέδειξε αυτή η ιστορία; Ότι δεν ήταν η πιο δύσκολη υπόθεση, να βοηθηθούν κάποιοι άνθρωποι που αντιμετώπιζαν προβλήματα. Εμείς θα λέγαμε ότι ήταν επιβεβλημένο και δεν γινόταν καμία προσπάθεια, γιατί η κοινωνική αφασία, είναι το χαρακτηριστικό της περιοχής μας.

Κι ενώ είναι σαφές, ότι με πολύ απλές και όχι χρονοβόρες κινήσεις, όσοι έχουν προβλήματα, μπορούν να βοηθηθούν, το ερώτημα που προκύπτει και το θέτουν όλοι όσοι αναλύουν με σοβαρότητα τις εξελίξεις, αφορά το τι κάνουν, όσοι περιφέρουν την κοινωνική τους ευαισθησία, ως… περιτύλιγμα της αγωνίας τους, να είναι στα κοινά. Και η απάντηση είναι η απλή. Μέχρι τώρα, όλοι αυτοί δεν έκαναν τίποτα απολύτως. Αντίθετα έβλεπαν το πρόβλημα, και έστρεφαν το βλέμμα τους, σε άλλη κατεύθυνση, για να έχουν και το άλλοθι ότι δεν γνώριζαν τίποτα.

Η ιστορία που καταγράφουμε, μπορεί να έχει διδακτικό χαρακτήρα, για όλες τις νέες δημοτικές αρχές, που πρέπει τα κοινωνικά και ανθρώπινα προβλήματα, να τα βάλουν πολύ ψηλά στην ατζέντα των πρωτοβουλιών, που πρόκειται να λάβουν. Γιατί εκεί που μας έφτασαν, είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη πραγματικής βοήθειας και όχι πολιτικής και μικροκομματικής εκμετάλλευσης.

Ας δουν με λίγη προσοχή, τις περιπτώσεις των δυό συμπολιτών μας και ας πράξουν ανάλογα. Γιατί, σε λίγο καιρό και αυτοί θα κριθούν, ειδικά αν ανταλλάξουν το ανθρώπινο ενδιαφέρον, με την επιζητούμενη πολιτική καταξίωση, διά του περίεργου τρόπου.
Η Γνώμη