Ο αρτινός επαγγελματίας,
καλείται να πληρώσει «χρυσό»
χωράφι, που φύτεψε ροδιές…
Δέκα τρία στρέμματα είναι το χωράφι, που ο κρεοπώλης Νίκος Αντωνίου κληρονόμησε απ’ τον πατέρα του και είπε να το αξιοποιήσει, με μια χρήσιμη καλλιέργεια. Έχει φυτέψει πριν τρία χρόνια, ροδιές και αναμένει την πρώτη χρονιά, που το χωράφι θα παράξει προϊόν. Βρίσκεται εντός του οικισμού της Φλωριάδας και κατά τους «φωστήρες» του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι σχεδίασαν τον ΕΝΦΙΑ, η αντικειμενική του αξία, είναι δυόμισι (2,5) εκατομμύρια ευρώ, που σημαίνει ότι ο φόρος που πρέπει να καταβάλει ο ιδιοκτήτης είναι πάνω από 11.000 ευρώ.
Μόλις ο συμπολίτης μας έλαβε την σχετική ειδοποίηση, απ’ το υπουργείο Οικονομικών, την οποία κρατάει στα χέρια του και δείχνει στον φακό της «Γ», ίσα που το γλίτωσε το εγκεφαλικό! «Αν είναι δυνατόν, για ένα χωράφι στην Φλωριάδα, να πληρώσω έντεκα χιλιάδες ευρώ», έλεγε και ξανάλεγε, μη μπορώντας να αντιληφθεί, με τι στοιχεία έγινε αυτή η εκτίμηση και ζητείται το συγκεκριμένο ποσό για τον φόρο.
Αν κανένας καλοσκεφτεί τον φόρο και την πραγματική αξία του χωραφιού, είναι σα να αγοράζει εκ νέου το χωράφι, που κληρονόμησε απ’ τον πατέρα του. Και είναι λογικό, η αγανάκτησή του, να έχει… χτυπήσει κόκκινο, γιατί όπως εξηγεί, δεν είναι δυνατόν να όρισαν αυτή την αξία και αν κανένας απ’ αυτούς που έλαβαν την απόφαση αυτή, γνωρίζει που είναι η Φλωριάδα και που είναι το συγκεκριμένο χωράφι.
Μονολογεί ο Νίκος Αντωνίου και λέει πως αφού έχει τόση αξία το χωράφι, το οποίο μάλιστα καλλιεργεί, γιατί δεν του δίνουν ανάλογης αξίας δάνειο. Αλλά που δάνειο, αυτή την εποχή.
Η συζήτηση με τον συμπολίτη μας, έχει και την κατάληξή της… Αν είναι να πληρώσω τόσα λεφτά φόρο, ας έρθουν να πάρουν και το χωράφι και τα ρόδια, που βγαίνουν τώρα και είναι πολύ καλής ποιότητας…
Μία απ’ τις πολλές τρέλες των «φωστήρων», που στο συγκεκριμένο χωριό, είναι πάρα πολλές. «Όλο το χωριό έχει αναστατωθεί», λέει νόημα στην «Γ», ο Νίκος Αντωνίου…
Σκληρή δουλειά…
Ο φόρος ήταν η αφορμή και η συζήτηση απέκτησε το δικό της ενδιαφέρον, για την καλλιέργεια της ροδιάς, που είναι μια δύσκολη υπόθεση και απαιτεί σκληρή δουλειά και πολλές προϋποθέσεις, όπως λέει ο Νίκος Αντωνίου.
Οι σπόροι που φυτεύτηκαν στο εν λόγω χωράφι, ήρθαν απ’ το Ισραήλ, όπου είναι πολύ διαδεδομένη η καλλιέργεια. Οι σπόροι επεξεργάστηκαν στα Φάρσαλα, απ’ όπου και τους προμηθεύτηκε. Εκεί λειτουργεί επιχείρηση, η οποία αναλαμβάνει απ’ την προμήθεια των φυτών και από κει και μετά, αναλαμβάνει και την εμπορία των προϊόντων…
Σύμφωνα με την εκτίμηση του κ. Αντωνίου, οι ροδιές που έχει φυτέψει θα προσφέρουν καρπούς απ’ τους επόμενους μήνες, οπότε και θα διοχετευτούν στην αγορά, όπου για τα ρόδια της συγκεκριμένης κατηγορίας και ποιότητας, υπάρχει μεγάλη ζήτηση.
Σύμφωνα με τον κ. Αντωνίου, στην Άρτα υπάρχουν και άλλοι συμπολίτες μας, που έχουν επιλέξει αυτή την καλλιέργεια και κάνουν την δική τους προσπάθεια, για να έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι συγκεκριμένες καλλιέργειες εξελίσσονται πολύ καλά και θα έχουμε για τα επόμενα χρόνια πολλά και σημαντικά αποτελέσματα, τα οποία στην τελική αξιολόγηση, θα είναι και υπέρ της τοπικής οικονομίας, η οποία έχει ανάγκη τον πρωτογενή τομέα, που πρέπει για να έχει προοπτική να είναι και ανταγωνιστικός. Μία εκδοχή της ανταγωνιστικής καλλιέργειας, είναι και αυτή της ροδιάς, που είναι μια επικερδής εναλλακτική πρόταση σε νέους και παλιούς αγρότες προσφέρει η συμβολαιακή καλλιέργεια της ροδιάς, που φτάνει να αποδίδει εισόδημα της τάξης έως και 1.200 ευρώ ανά στρέμμα.
Η καλλιέργεια, αν και ξεκίνησε από τα αρχαία χρόνια στην ηπειρωτική και τη νησιωτική Ελλάδα, ήταν σε πολύ μικρές εκτάσεις μέχρι το 2005. Η καλλιεργούμενη έκταση δεν ξεπερνούσε τα 700-800 στρέμματα, ενώ πολλά ήταν και τα διάσπαρτα δένδρα σε κήπους.
Μέχρι λοιπόν περίπου πριν από 5-6 χρόνια, τα ρόδια που παρήγαγε η Ελλάδα (περί τους 500 τόνους ετησίως) ανήκαν σε μικρές τοπικές ποικιλίες, χωρίς φυσικά να καλύπτουν τις εγχώριες ανάγκες.
Αντί να τους ενισχύσουν…
Τα στοιχεία για την καλλιέργεια της ροδιάς είναι χαρακτηριστικά. Και θα έλεγε κανείς, ότι τέτοιες καλλιέργειες, θα πρέπει να ενισχύονται, ώστε και να πάψει η χώρα να εισάγει το συγκεκριμένο προϊόν, αλλά και να προχωρήσει σε εξαγωγές. Αντί αυτοί, οι… εγκέφαλοι του υπουργείου Οικονομικών, να δουν και την αναπτυξιακή πτυχή, μιας ιδιοκτησίας, την φορολογούν κατά τον τρόπο με τον οποίο περιγράφει η περίπτωση του κ. Αντωνίου.
Που σημαίνει, ότι τους δείχνει τον δρόμο να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια και να συμβεί το πιο παράδοξο. Και τον φόρο να μην εισπράξουν και τις καλλιέργειες να σταματήσουν.
Υποτίθεται πως η κυβέρνηση και οι συγκεκριμένοι… εγκέφαλοι, υπηρετούν στον στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης Σαμαρά, για ανάπτυξη. Με τέτοιες μεθόδους και τέτοιες λογικές. Αν είναι δυνατόν, η ανάπτυξη να έρθει με τέτοιες λογικές…
Παράλληλα δεν δικαιούνται να αδιαφορούν και οι τοπικοί παράγοντες, που πρέπει να δουν την αναπτυξιακή διάσταση της συγκεκριμένης καλλιέργειας και να κάνουν τις παρεμβάσεις που απαιτούνται, προς τους κυβερνητικούς παράγοντες, που δεν εννοούν να καταλάβουν τι σημαίνει πρωτογενής τομέας, τι σημαίνει παραγωγή και πως αυτή μπορεί να είναι χρήσιμη…
Η Γνώμη
